అచ్చంగా తెలుగు

జర్నీ ఆఫ్ ఏ టీచర్ - 12

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="left">
<div style="text-align: left;">
<div dir="ltr" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">జర్నీ ఆఫ్ ఏ టీచర్ - 12</span></span></div>
</div>
<div dir="ltr">
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: right;">
<span style="color: red; font-size: large;">చెన్నూరి సుదర్శన్  </span></div>
</div>
<div dir="ltr">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-t96orkc0HZ0/W_rPVJzkhSI/AAAAAAAASBU/njQ65K9O0YknC3X9z2ePD1jTCERvQ6u8gCLcBGAs/s1600/8.%2BJourney%2Bof%2Ba%2Bteacher-12..jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1195" data-original-width="1600" height="478" src="https://4.bp.blogspot.com/-t96orkc0HZ0/W_rPVJzkhSI/AAAAAAAASBU/njQ65K9O0YknC3X9z2ePD1jTCERvQ6u8gCLcBGAs/s640/8.%2BJourney%2Bof%2Ba%2Bteacher-12..jpg" width="640" /></a></div>
<div dir="ltr">
<span style="color: red; font-size: large; text-align: justify;"><br /></span></div>
<div dir="ltr">
<span style="color: red; font-size: large; text-align: justify;">(జరిగిన కధ: విశ్రాంత గణిత శాస్త్ర ఉపాధ్యాయుడైన సూర్య ప్రకాష్ వద్దకు వస్తాడు కాంచనగంగ కాలేజీ అధినేత కనకారావు. కాని, సూర్యప్రకాష్ తాను పేద పిల్లలకు చెప్పే ట్యూషన్లే తనకు చాలునని, అందుకు నిరాకరించి, తన  గత జ్ఞాపకాల్లోకి జారిపోతారు. </span><span style="color: red; font-size: large; text-align: justify;">సూర్యప్రకాష్ జూనియర్ లెక్చరర్ నుండి ప్రిన్సిపాల్‍గా పదవోన్నతి పొంది వేసవి సెలవుల్లో జాయినయ్యాడు. ఆ రోజున పెట్టిన వార్షిక స్టాఫ్ మీటింగ్ లో తను  </span><span style="color: red; font-size: large; text-align: justify;">మొదటిసారిగా జూనియర్ లెక్చరర్ పదవిలో చేరినప్పటి  అనుభవాలను వారితో  పంచుకుంటూ ఉంటాడు.)</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> ఫోటో మార్పిడి కేవలం అటెండర్ రాములు పని అనుమానించాను. ఇటువంటి తెలివి తేటలు అతడికి మాత్రమే ఉంటాయనడానికి రెండు సంఘటనలు గుర్తుకు వచ్చాయి.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            ఆరోజు విద్యార్థులు పబ్లిక్ పరీక్షల ఫీజు చెల్లించే గడువు  ముగిసింది. మరునాడు ఉదయమే నేను డబ్బులు బ్యాంకులో కట్టాలని డినామినేషన్ ప్రకారం సర్దుకుంటున్నాను. లిస్టు ప్రకారం టాలీ అయింది. ఇంతలో రాములు వచ్చాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            “సార్ నేను పది మంది విద్యార్థులకు సరిపడే  ఫీజు డబ్బులిస్తాను. ఇవి కూడా బ్యాంకులో జమచెయ్యండి”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            నాకర్థం కాలేదు. “ఎందుకు రాములూ..” అంటూ అడిగాను.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            “సార్.. ఎలాగూ అపరాధ రుసుముతో కనీసం పదిమందైనా  ఫీజు కట్టకమానరు. ఆ పదిమందిని</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">సకాలంలో కట్టిన జాబితాలో చూపించి  అపరాధ రుసుము నేను తీసుకుంటాను” అంటూ చిరునవ్వు నవ్వసాగాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            నాకు ఆశ్చర్యమేసింది. ఇలాంటి లొసుగులున్నట్లు నాకు ఆలోచనే రాలేదు. నేను కోపంగా తిరస్కరించాను. ఇక ముందు ఇలాంటి దరిద్రపు ఆలోచనలు నీ మదిలోకి రానివ్వకని హెచ్చరించాను.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            మరో సంఘటన..</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            అప్పట్లో మేన్ ఆన్సర్ బుక్స్ లకు కేవలం శ్రేణికి సంబంధించిన ఆంగ్లక్షరాలుండేవి. వాటికీ సరియైన లెక్కా డొక్కా ఉండేవి కావు. బోర్దు వాళ్ళు వ్యాన్లో వచ్చి గోనె సంచుల్లో కుక్కిన సమాధాన పత్రాలు కాలేజీ ముఖాన కొట్టి వెళ్ళే వారు. నా గదిలో ఓమూల కుప్పలుతెప్పలుగా పడిఉన్నాయి. వాటిని లెక్కించి ఒక క్రమపద్ధతిలో రాములుతో పేర్పించాను.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">మరునాటి పరీక్ష కోసం అవసరమైన సమాధానపత్రాలు లెక్కించి తీసి రాములుకిచ్చాను. నాస్వంత ఐడియాతో చేయించుకొచ్చిన తేదీ మిషనిచ్చి వాటి పైన స్టాంపింగ్ వేయించాను. ఆ తరువాత రూంవైజ్ సమాధాన పత్రాలు కవర్లలో సర్దుతుంటే రెండు సమాధాన పత్రాలు తక్కువ వస్తున్నాయి. అనుమానంతో చెక్ చేస్తే రాములు ధరించిన బనీను లోపలదొరికాయి. ఇటువంటి పిచ్చి పిచ్చి చేష్టలు చేయొద్దని వార్నింగిచ్చాను.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">తాగుడుకు డబ్బుల కోసం రాములు ఎంతకైనా తెగిస్తాడని  రఘురామయ్య గ్రహించి తనూ వార్నింగ్ ఇచ్చాడు.. పిల్లల వద్ద డబ్బు తీసుకున్నట్లు తెలిస్తే అభియోగాన్ని డైరక్టర్‍కు రాస్తానని బెదిరించాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            ఈ నేపథ్యంలో రాములు పైన అనుమానం కలిగింది. ఫిజిక్స్ పరీక్ష రోజు రఘురామయ్యను తీసుకొని నేరుగా ఆగదిలోకి వెళ్లి డూప్లికేట్ అభ్యర్థిని పట్టుకున్నాను. రఘురామయ్య ఆశ్చర్యపోయాడు. వెంటనే పోలీస్ కానిస్టేబుల్‍ను పిలిచాడు. అభ్యర్థి గజ, గజ లాడుతున్నాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            కానిస్టేబుల్ సహాయంతో అభ్యర్థిని తీసుకొని ప్రిన్సిపల్ చాంబర్‍కు  వెళ్లాం. అలా అందరు చూస్తుండగా తీసుకెళ్తే మిగతా పిల్లలు భయపడతారని రఘురామయ్య ఉద్దేశ్యం.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">అరా తీస్తే నా అనుమానం నిజమైంది. రఘురామయ్య కాళ్ళపై పడ్డాడు రాములు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            “కేసు బుక్ చేసాం. నేనేమీ చేయలేను. నాచేతుల్లో ఏమీ లేదు” అంటూ రఘురామయ్య చేతులెత్తేసాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">అభ్యర్థిని పోలీసు స్టేషన్‍కు తీసుకెళ్ళాడు కానిస్టేబుల్.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ఆ రోజునుండి పరీక్షల నిర్వహణ మరింత సులువయ్యింది. నకలు చిట్టీలకు పిల్లలు స్వస్తిపలికారు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ఆ సంవత్సరం కాలేజీ ఫలితాలు మెరుగు పడ్డాయి. కేవలం పరీక్షల దృష్టి గాకుండా విద్యార్థులను వక్తృత్వ పోటీలు, వ్యాస రచన పోటీలు, అట పాటలలో తీర్చిదిద్దాం. రెండు సవత్సరాలు గడిచే సరికి మునిపల్లి జూనియర్ కాలేజీ పేరు రంగారెడ్డి జిల్లాలో మారుమ్రోగి పోయింది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">డైరక్టరు గారు కాలేజీని సందర్శించి స్టా్ఫ్‍ను అభినందించాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ఇంత మారు మూల గ్రామంలో చేస్తున్న మా కృషిని కొనియాడాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">విద్యార్థుల అభిలాష, గ్రామ ప్రజల సహకారం ఇంకా స్టాఫ్ అంకితభావంతో ఇది సాధ్యమైందని రఘురామయ్య డైరెక్టర్ గారికి వివరించాడు.   </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            సుధాకర్‍ను పిలిచి విద్యార్థుల నాయకుడని డైరక్టర్ గారికి పరిచయం చేసాను. సుధాకర్ నాయకత్వంలో విద్యార్థుల మద్దతు మరువలేనిదని కొనియాడాను. డైరక్టర్ సైతం సుధాకర్‍ను అభినందించాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            సుధాకర్ జూనియర్ కాలేజీ చదువు పూర్తయ్యింది. కాలేజీ విడచి వెళ్ళిపోయాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            నేను దాదాపు ఐదు సంవత్సరాలు మునిపల్లి జూనియర్ కాలేజీలో పని చేసాను. అ తరువాత నేను కోరుకున్న కాలేజీకి బదిలీ ఉత్తర్వులు వచ్చాయి.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">***<br />
</span></div>
</div>
<div dir="ltr">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">1990 లో ప్రభుత్వ జూనియర్ కాలేజీ రంగనాథపురంకు  బయలు దేరాను.</span></div>
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> ఒక పేరు మోసిన పెద్ద ప్రైవేటు ‘భార్గవ పారిశ్రామికసంస్థ’ పట్టుదలతో కాలేజీని  ఆగ్రామంలో ప్రారంభించారు. కాలేజీకి అధునాతన రెండస్తుల భవనంతోబాటు  కావాల్సిన వసతులన్నీ సమకూర్చారు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">స్టాఫ్ అందరికీ కంపెనీ క్వార్టర్స్ ఇచ్చారు. వాటర్ ఫ్రీ.. కరెంటు ఫ్రీ..  రెంటు  నామమాత్రం.    </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> కాలేజీ సమయానుసారం ప్రిన్సిపాల్‍ను కార్లో తీసుకు రావడం.. తిరిగి తీసుకెళ్లడం వంటి సౌకర్యమూ ఉంది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ఆకంపెనీలో పనిచేసే కార్మికుల పిల్లల సంఖ్య కాలేజీలో అధికం కనుకనే అలాంటి సౌకర్యాలు కల్పించారని నాకు తెలిసిన విషయం.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            రంగనాథపురం జూనియర్ కాలేజీలో జాయినయ్యాను. స్టాఫ్ పరిచయమయ్యింది. మొత్తం పదమూడు మంది స్టాఫ్‍లో ముగ్గురు  మహిళా లెక్చరర్లు.  ఇంద్రాణి ఇంగ్లీష్ .. హిమజ హిందీ.. లలితాంబ లైబ్రేరియన్.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">అందులో నాక్కాస్తా మాటల మరాఠీగా  కనబడ్డాడు ఫణీంద్ర జువాలజీ లెక్చరర్. అతడి మాటలు సామెతల మూటలు. చూపులు ఎక్స్ రే కైపులు. చేతలు గారడీ చెణకులు. పాపారావుకేమాత్రం తీసిపోడనుకున్నాను.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ఎంతో ఉత్సాహంతో కాలేజీలో జాయినైన నేను అక్కడి వాతావరణం చూసి నీరుగారి పోయాను.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">కంపెనీ మేనేజ్ మెంటు స్టాఫ్‍కు క్వార్టర్స్ ఇవ్వడం మానేసింది. ప్రిన్సిపాల్‍కు కారు  సౌకర్యం కాలరాసింది. వసతుల మాట దేవుడెరుగు. కాలేజీ అంటేనే కస్సుమంటుంది..</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“కంపెనీ మేనేజ్ మెంటుతో కాలేజీ ఏమైనా గొడవ పడిందా సార్..” అంటూ ఆమరునాడు ఫణీంద్రను పలుకరించాను.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">బిగ్గరగా నవ్వాడు. నేను బిక్కమోగమేసాను. నా ముఖం చూసి నవ్వును కొనసాగించబోయి ఆగాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“సూర్యప్రకాష్ సార్.. మీరీకాలేజీ పూర్వ వైభోగం తెలుసు కొని వచ్చారనుకుంటాను. అందుకే ఆ ప్రశ్న వేసారు. అంతా స్వయంకృపారాధమే.. ‘పందికేం తెలుసు పన్నీరు వాసన’అన్నట్లు దాన్ని పరుపుల్లో పడుకోబెడ్తే మాత్రం పడుకుంటుందా.. బురద గుంటలో పొర్లుతూ పొంగి పోయే గుణం దానిది” అంటూ అసలు విషయం చెప్పసాగాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            “రెండు సంవత్సరాల క్రితం ఒక శనిగ్రహం ఈ కాలేజీకి దాపురించాడు. తెలుగు లెక్చరర్ పాపారావు. శకునిలా వచ్చి గత ప్రిన్సిపాల్‍ను బుట్టలో వేసుకొని వెలగబెట్టిన ఘనకార్య ఫలితమిది”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            “పాపారావా..? ఏం చేసాడు సార్.. ” ఆశ్చర్యంగా అడిగాను. పాపారావు కాలాంతకుడు.. డబ్బు ఎర జూపి ఇక్కడ వాలాడనుకున్నాను. </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            “ప్రైవేటు కంపెనీ.. లక్షల్లో డబ్బులు ఇంటర్మీడియట్ బోర్డులో డిపాజిట్ చేసి ఇంగ్లీష్ మీడియంతో సహా కాలేజీని సాంక్షన్ చేసుకున్నారు ఇక్కడి మేనేజ్‍మెంటు. కోటి రూపాయల ఖర్చుతో భవన నిర్మాణం చేసి సకల సదుపాయాలూ కల్పించారు. స్టాఫ్‍ను ప్రిన్సిపాల్‍ను చాలా గౌరవించే వారు. కంపెనీ డైరక్టర్  ప్రతీ నెల ప్రిన్సిపాల్‍ను  తన ఆఫీసుకు కార్లో పిలిపించుకొని  మీటింగ్ పెట్టేవాడు. కాలేజీ ఇబ్బందులు అడిగి తెలుసుకునే వాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            పాపారావు వచ్చాక ప్రిన్సిపాల్‍తో మందు పార్టీలు పెట్టి మనసు మార్చాడు. కంపెనీ డైరక్టర్ పిలిస్తే వెళ్ళడం మన హోదాకు తగింది కాదు. అతన్నే మీ చాంబర్‍కు  పిలిపించు కోవాలి. మనం కోరింది సమకూర్చుకోవాలి..</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">అంటూ బాగా నూరి పోసి ప్రిన్సిపాల్ కాళ్ళు కట్టేశాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            కాలేజీని దోచుకోవడం మొదలు పెట్టాడు. కాలేజీలోని ఫ్యాన్లు విప్పుకొని పోయి తన ఇంట్లో అమర్చుకునే వాడు. అటెండర్‍ను ఒక ఫ్యాను విప్పరా అంటే వాడు మరో రెండు అదనంగా ఫ్యాన్లు విప్పుకొనిపోయి అమ్ముకునే వాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            రాత్రుళ్ళు కాలేజీలోనే ప్రిన్సిపాల్,తనూ.. కలిసి  విద్యార్థులను చేరదీసి పేకాటలాడటం..</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">అమ్మాయిలకే ప్రత్యేకంగా ప్రైవేటు క్లాసులంటూ వేధించే వాడు. ఒక రోజు ఒక అమ్మాయితో అసభ్యంగా మాట్లాడాడట. దాంతో విద్యార్థులంతా కాలేజీ బహిష్కరణ.. కంపెనీ జోక్యం చేసుకుంది. ప్రిన్సిపాల్‍ను ఉసిగొలిపి మన డైరక్టర్‍కు లెటర్ రాయించాడు పాపారావు. పెద్ద గొడవ జరిగింది. స్టాఫ్ అందరికీ బదిలీలు వచ్చాయి.. కొత్త స్టాఫ్ వచ్చింది కాని కంపెనీతో తత్సంబంధాలు తెగిపోయాయి” అంటూ కాలేజీ చరిత్రను హరికథలా వివరించాడు ఫణీంద్ర.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">పాపారావు ఎక్కడ కాలు పెడితే అక్కడ మటాష్ అన్న మాట. అని మనసులో అనుకుంటూ..</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ఇక్కడి నుండి బదిలీ మీద పాపారావు ఏకాలేజీకి వెళ్ళాడు సార్..”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“పైకెళ్ళాడు” అంటూ చూపుడు వేలు పైకి చూపించాడు ఫణీంద్ర.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ప్రమోషన్‍పై డిగ్రీ కాలేజీ  వెళ్ళాడా?”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ఆ ప్రమోషనే.. డిగ్రీ ఏం ఖర్మ ఏకంగా పైలోకానికే”  ఎత్తిన వేలును మరో మారు చక్రంలా తిప్పాడు. ఇంతలో కాలేజీ బెల్ అయింది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            “నాకు క్లాసుంది సరే.. వస్తాను” అంటూ ఫణీంద్ర తన కప్ బోర్డు ఓపెన్ చేయబోయాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            “నాకూ ఉంది సార్ క్లాసు.. పాపారావు చనిపోయాడా” ఆశ్చర్యంగా అడిగాను.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            “అవును సార్.. ఓ రోజు రాత్రి బాగా తాగి స్కూటర్‍పై  ఇంటికెళ్తూ  రోడ్డు డివైడర్‍కు గుద్దుకున్నాడు. స్పాట్ డెడ్”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            లిప్త కాలం అచేతనుడయ్యాను. ‘పాపం..!’ అంది నా మనసు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            “పాపాత్మున్ని పాము కరుస్తుంటారు.. కాని పాపారావును డివైడర్ కరిచింది” అంటూ వెకిలి నవ్వు ప్రదర్శిస్తూ  క్లాసుకు దారి తీసాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            నేనూ అతని వెనకాలే క్లాసుకు కదిలాను.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            నేను రావడం గమనించి వెనక్కి తిరిగి చూస్తూ “సూర్యప్రకాష్ సార్.. మన రికార్డు అసిస్టెంటు ఎవరనుకున్నారు?..పాపారావు కొడుకే.. బియ్యే వెలగబెట్టి యమ్మే తగలబెట్టిన ప్రబుద్ధుడు. కారుణ్య నియామకమిచ్చారు” అన్నాడు ఫణీంద్ర.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">***</span></div>
</div>

జర్నీ ఆఫ్ ఏ టీచర్ - 12

జర్నీ ఆఫ్ ఏ టీచర్ - 12 చెన్నూరి సుదర్శన్ (జరిగిన కధ: విశ్రాంత గణిత శాస్త్ర ఉపాధ్యాయుడైన సూర్య ప్రకాష్ వద్దకు వస్తాడు కాం...

శ్రీథరమాధురి -57

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">
<div dir="auto" style="color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; text-align: center;">
<span style="color: red; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">శ్రీథరమాధురి -57</span></div>
<div dir="auto" style="color: black; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: medium; text-align: center;">
<span style="color: red; font-size: large;">(జ్ఞానం, ఆత్మజ్ఞానం గురించి పూజ్య గురూజీ అమృత వాక్కులు )</span></div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-sSaMKzId_pw/W_rTkWciumI/AAAAAAAASCE/rdzovtl-xkULV2bv02MQVuWfzltMoMRfgCLcBGAs/s1600/loveshree2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1203" data-original-width="940" height="640" src="https://3.bp.blogspot.com/-sSaMKzId_pw/W_rTkWciumI/AAAAAAAASCE/rdzovtl-xkULV2bv02MQVuWfzltMoMRfgCLcBGAs/s640/loveshree2.jpg" width="500" /></a></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ఈ లోకంలో జ్ఞానులకు, జ్ఞానానికి కొదవేమీ లేదు, కానీ,</span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">నేను ఇంకా ఒక్క ఆత్మజ్ఞాని కోసం వెతుకుతున్నాను ఇంతవరకు ఒక్కరినైనా కనుగొనే అదృష్టం నాకు కలగలేదు. అటువంటి వారెవరైనా తారస పడితే నేను అతడి పక్కన కూర్చుని దైవంతో అతని సంభాషణలను వినే అవకాశం కలుగుతుంది.</span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">దయ లేని జ్ఞానం ప్రమాదకరమైనది.</span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">జ్ఞానం లేని వాళ్ళు కూడా దయతో మెలుగుతుంటారు.</span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">కానీ కొందరు జ్ఞానులు దురహంకారంతో మెలుగుతుంటారు.</span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">దురహంకారం అనేది దురాక్రమణ అన్న దానికి దగ్గరి బంధువు అటువంటి వారు సత్యాన్ని ఎన్నటికీ తెలుసుకోలేరు.</span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">దయ అనేది జ్ఞానానికి దగ్గర బంధువు. ఇది ఉన్నవారే సత్యాన్ని తెలుసుకోగలరు.</span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">జ్ఞానం కలగాలంటే అహాన్ని విడనాడాలి కానీ దురదృష్టవశాత్తు ఈ జ్ఞానం అనేది అహంకారానికి ఆజ్యం పోస్తోంది. కానీ నిజమైన జ్ఞానం కలగాలంటే అహాన్ని విడనాడాలి. విజ్ఞానం అనేది నిరూపించుకోవడానికి తపిస్తూ ఉంటుంది. నిరూపణ అడిగినప్పుడు లేక చూపినప్పుడు జ్ఞానం దాన్ని చూసి నవ్వుతుంది. విషయ పరిజ్ఞానం అసూయను రేకెత్తిస్తుంది, తనకంటే అధికమైనది ఏదైనా తారసపడితే, అది ఓర్వలేదు. కానీ నిజమైన జ్ఞానానికి తనకంటే నిమ్నమైనది, అధికమైనది ఏమీ ఉండదు.</span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">మనం సంపాదించే జ్ఞానం చాలావరకు అరువు తెచ్చుకున్నదే అనుభవపూర్వకంగా తెలుసుకున్నది కాదు. ఈ రకమైన నేపథ్యంతో ఎంతోమంది విశ్లేషణ చేస్తూ, తీర్పులు ఇస్తుంటారు. హాస్యాస్పదమైన వ్యక్తులు.</span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">స్వీయ అనుభవం లేకుండా జీవితంలో జ్ఞానాన్ని పొందాలని తపించడమే, ఒకరి జీవితాన్ని సంక్లిష్టం చేస్తుంది.</span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">వినయం లేని జ్ఞానం విపత్కరమైనది.</span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">దయ లేని జ్ఞానం నివారణ లేని రోగం వంటిది.</span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ఒక విషయం గురించి పరిజ్ఞానం లేని వ్యక్తి వద్దకు వెళ్ళి, మీ సందేహాలను తీర్చమని ఎన్నడూ కోరవద్దు.</span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">విషయ పరిజ్ఞానం ప్రదర్శనలకు ఉవ్విళ్ళూరుతూ ఉంటే, జ్ఞాని వారిని చూసిన నవ్వుతాడు.</span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ఇతరులను గురించి విమర్శించేందుకు మనకు ఏమీ అధికారం ఉంది?</span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ఇతరుల కంటే అధికులమని ఒకరు ఏవిధంగా భావించగలుగుతారు?</span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ఒకరిని అంచనా వేసేందుకు ఒకరి వద్ద ఉన్న కొలమానం లేక ప్రమాణం ఏమిటి?</span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ఈ ప్రమాణం అనేది జ్ఞానం పేరుతో ఒకరు పోగు చేసుకున్న చెత్తేనని నా భావన.</span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">విలువైన స్వీయ అనుభవం లేకుండా, పరువు తీసుకున్న విషయ పరిజ్ఞానం వల్ల చాలామంది ఇప్పటికే కుళ్ళి పోతూ ఉన్నారు. ఇటువంటి నేపథ్యంతో ఇతరులను విమర్శించడం అనేది విపరీతమైనది. ఇది మానవత్వాన్ని నాశనం చేస్తుంది.</span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">కేవలం విజ్ఞానాన్ని పోగు చేసుకోవడం మీ బాధల్ని తీర్చలేదు. ఇదంతా చెత్తే.</span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ఒక ఆత్మజ్ఞాని ఎన్నడు ఇతరులను గాయపరిచరు, కానీ పరిమిత జ్ఞానం ఉన్న వారు కొన్నిసార్లు పరులను పీడించే ఉద్దేశంతో గాయ పరిచి, ఆనందిస్తుంటారు.</span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ఇతరులు చెప్పిన మాటలను నమ్మకుండా ఉండడమనేది ఒక దీవెన. విచక్షణా జ్ఞానం అనేది మనం సత్యాన్ని తెలుసుకోవడానికి ఉపయోగపడుతుంది. అది సరిగ్గా పని చేయాలంటే అప్రమత్తంగా ఉండడం అనేది కీలకమైనది. మనలో చాలామంది చెప్పిందంతా నమ్ముతారు. దుష్టుడైన వ్యక్తి యొక్క మాటలను నమ్మడం అనేది ప్రమాదకరమైనది.</span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">  </span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">జ్ఞానం అనేది సిద్ధాంతపరమైనది కాదు. ఈ విశ్వం లో జరిగేదంతా, ఒకరు అంతర్గతంగా అనుభూతి చెందగలగడమే జ్ఞానం. ఒక్కసారి మీరు అనుభూతిని ఆస్వాదించడం మొదలుపెడితే, మీరే మీ మూర్ఖత్వాన్ని చూసి నవ్వు కుంటారు. ఈ సమయానికి మీరు చేసిన తప్పులన్నింటికి మిమ్మల్ని మీరు క్షమించు కోగలుగుతారు. మీ ఉనికిలోనే మీరు పరమానందంగా ఉంటారు. మీరు దేనిలోను ఎవరిలోనూ లోపాన్ని వెదకరు. మీరు విమర్శలు చేయరు. అప్పుడు మీరు కేవలం మీ చర్యలనే కాక ఇతరుల చర్యలకు కూడా సాక్షిభూతంగా ఉంటారు. అలా సాక్షిభూతంగా ఉండే కళ్ళ నుంచి స్వచ్ఛమైన, మచ్చ లేని జ్ఞానం ఉదయిస్తుంది.</span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">మీకు ఒక విషయంలో పరిజ్ఞానం ఉన్నట్లయితే, దాని గురించి వెల్లడించేటప్పుడు గొంతు చించుకుని కాని, దురహంకారంతో గాని వ్యవహరించమని అర్థం కాదు. మూర్ఖులని మీరు భావించే వారి కంటే, మీకు అనుగ్రహించబడిన కొద్దిపాటి పరిజ్ఞానం తప్పనిసరిగా మీలో సంతులనాన్ని కలిగించగలగాలి. </span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">   </span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">హృదయంలో దయ లేకపోతే ఎంతటి జ్ఞానం ఉన్నా కూడా వ్యర్థమే. దయ ఉన్నట్లయితే జ్ఞానం అనేది మీకు కేవలం ఒక వరంగా మాత్రమే కాదు, ఈ సమాజంలో ఉన్న రుగ్మతలన్నింటికి కూడా విరుగుడుగా పనిచేస్తుంది.</span></div>
<div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">***</span></div>
</div>

శ్రీథరమాధురి -57

శ్రీథరమాధురి -57 (జ్ఞానం, ఆత్మజ్ఞానం గురించి పూజ్య గురూజీ అమృత వాక్కులు ) ఈ లోకంలో జ్ఞానులకు, జ్ఞానానికి కొదవేమీ లేదు, కానీ, న...

నెత్తుటి పువ్వు - 3

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: left;">
<div dir="ltr" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">నెత్తుటి పువ్వు - 3</span></span></div>
</div>
<div dir="ltr">
</div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">మహీధర శేషారత్నం</span> </span></div>
</div>
<div dir="ltr">
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-swhHDU_QGhk/W_rSncybT3I/AAAAAAAASB0/ayORK-D7_H4yTNz9bMcuhmMOMBl8jo9YQCLcBGAs/s1600/9.%2BNetthuti%2Bpuvvu..jpg" imageanchor="1" style="font-size: x-large; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1195" data-original-width="1600" height="478" src="https://1.bp.blogspot.com/-swhHDU_QGhk/W_rSncybT3I/AAAAAAAASB0/ayORK-D7_H4yTNz9bMcuhmMOMBl8jo9YQCLcBGAs/s640/9.%2BNetthuti%2Bpuvvu..jpg" width="640" /></a></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">(జరిగిన కధ :రికార్డింగ్ డాన్స్ ట్రూప్ లో బాగా తాగి, స్పృహ తప్పి పడిపోయిన అమ్మాయిని తన స్నేహితుడి గదికి తీసుకువస్తాడు హీరో. మాట వినకుండా మొరాయిస్తున్న ఆమెను, వెనక్కి దింపేస్తానని బెదిరిస్తాడు.)</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ఆ మాట వింటూనే హఠాత్తుగా కూలబడి ఏడవడం మొదలు పెట్టింది. ఇతను ఉలికి పడ్డాడు..</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            “మా తల్లివిగా! ఇలా ఏడవకమ్మా! ఎవరైనా వింటే నిన్నేదో చేసేనని గోలగోలగా వస్తారు" కొద్దిగా భయపడుతూ అన్నాడు. ఇది గమనించి ఆమె కంఠం ఇంకా పెంచింది. అతను చటుక్కున చెయ్యి ముందుకు చాచి లాగించి కొట్టాడు. బిక్క చచ్చిపోయి చెంప పట్టుకుని నోరు టక్కున మూసింది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            "మొగలిపొత్తు నంటిపెట్టుకున్న మొదటిరేకులా మృదువుగా, చక్కగా ఉన్న అందం నీకు శాపమై పోతుంది. దేవుడు నీకు ఇంతటి అందాన్ని ఇవ్వకుండా ఉంటే బాగుండేది. మామూలు ఆడవాళ్ళలా ఉంటే నీ దారిన నువ్వు బ్రతికేదానివి. కానీ దురదృష్టవశాత్తూ నీకు విపరీతమైన అందాన్ని ఇచ్చాడు. ఈ అందం బదులు అందులో సగం తెలివి ఇచ్చినా బాగుండేది. ఏ కూలో, నాలో చేసి బ్రతికే దానివి. ఈ సంఘం అంత బాగున్నట్టు లేదు. తెల్లారిలేచి చూస్తే పేపర్ల నిండా భయంకరమైన వార్తలే, ముఖ్యంగా స్త్రీలమీద అత్యాచారాలు,బయటికెడితే ఇంటికొచ్చేదాకా భయమే, పసిపిల్లల నుంచి పండు ముసలి దాకా  ఆడదాన్ని వడలటం లేదు. ఎన్నోసార్లనుకున్నా నాకు సంబంధంలేని ఈ అమ్మాయి గురించి నా కెందుకని, ఉండలేకపోయాను. నువ్వు ఎంచుకున్న డబ్బు సంపాదనా మార్గమే అలాంటిది. మెల్లిగా మూడు,నాలుగేళ్ళలో నిన్ను ఏ రెడ్లైట్ ఏరియాలో ఏవెధవో అమ్మేస్తాడనిపించింది. అలాగే జరిగితే ఏ ఎయిడ్సోవచ్చి ఒళ్ళంతా పుచ్చి కొన్నాళ్ళు తీసుకు తీసుకు దిక్కులేని చావు చస్తావు" అతను సీరియస్గా ఇలాచెబుతూంటే ఆమె కళ్ళముందు తాను ఇలా దిక్కులేని చావు చస్తున్న చిత్రం కడలాడింది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">          భయంగా ముందుకు జరిగి అతని మోకాళ్ళపై తలపెట్టింది. ఇతడు లాలనగా ఆమె వెన్ను నిమిరాడు. ఒక్క క్షణం ఆమెకు సాంత్వనగా అనిపించింది. నా కోసం ఒకరున్నారనే భావన మనసును మెత్తపరిచింది. మరుక్షణం అనుమానం మనసులో పాములా కదలాడింది. చివ్వున తలెత్తి అతనిని సూటిగా చూసింది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">          “నన్ను మోసం చేస్తే నీకేమొస్తుంది?"</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">           “ఏమొస్తుంది? నిన్ను జైలులో వేస్తే ఓ కేసెస్తుంది."</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            భయం భయంగా కొంచెం దూరం జరిగింది. ఆల్చిప్పల్లాంటి కళ్ళలో కదలాడుతున్న ఆ భయం అతని మనసును కరిగించింది. ఏదో చెప్పబోయి ఆగిపోయాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            "లే లేచి స్టవ్వులో కిరోసిన్ పోసి వెలిగించు కాసిని పాలు కాచి తోడు వేసుకో. అన్నం నీక్కావలసినవి వండుకో.... లే!"</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">          అతని మాటలు వినపడనట్టుగా ఆమె అంగుళం కూడా కదలలేదు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">          “లే! చెప్పిన మాట విను. నీకు పూట పూటకూ బయటనుంచి కొనుక్కొచ్చే స్థోమత గానీ, తీరికగాని నాకు లేవు . వండుకో. నేను వెళతాను"ఇతను లేచాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            "నాకు తెలుసు. నువ్వు నన్ను వ్యాపారానితే తెచ్చావు. ఎంతయినా  పోలీసోడివి కదా నీకు కావలసిన వాళ్ళకందరికి అణా,కాణీకి అమ్మి పెడతావు. నేను సిగ్గువిడిచి ఒళ్ళు చూపించి అడినా  ఆ పాడుపని మాత్రం చెయ్యలేదింకా! అయిపోయింది. నా చావు కే నువ్వు తీసుకు వచ్చేవు" నేలమీద బోర్లాపడి ఏడవడం మొదలు పెట్టింది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            అతను కంగారుగా బయటికెళ్ళాడు. వెడుతూ ఈసారి తలుపు గడియవేసి వెళ్ళాడు. ఆమె ఎక్కడికైనాపోయి తలనొప్పి తెచ్చుకుంటుందేమోనని.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">          నా ఖర్మ ఈ అమ్మాయిని చూడగానే నా మనసెందుకు కదలాలి? ఎందుకు జాలిపడాలి? ఆ అమ్మాయిచావు ఆ అమ్మాయి చచ్చేది.... ఒక్క క్షణం విసుగ్గాఅనిపించింది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            పది నిమిషాల్లోఒక ఇంటి ముందు సైకిలు దిగాడు.      </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            "అక్కా" గట్టిగా పిలిచాడు</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            "ఎవరూ?" అంటూ ఒక నలభై ఏళ్ళ ఆడదీ బయటికొస్తుంది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">             “నువ్వా రాజుబాబూ! ఇవాళప్పుడొచ్చేవేంటి?"</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            “ఏం లేదు గానీ! నీతో చిన్న పనుంది. నాతో ఒకసారి రా! నా సైకిలెక్కు"</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            నోరు తెరుచుకుని ఆశ్చర్యంగా చూస్తుండగానే సైకిలు గుమ్మం ముందు ఆగింది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            అతడు గడియ తీసాడు. ఆమె ఇంకా అలాగే ఉంది ఎక్కిళ్ళు పెడుతూ.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            "ఈ అమ్మాయి ఎవరూ? ఏవిటిబాబూ! ఆశ్చర్యంగా అడిగిందామె. ఆడ మనిషి మాట వినగానే తలెత్తి చూసింది. .</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            "అక్కా ఈ అమ్మాయి పండగలకీ, పబ్బాలకీ తీర్ధాలలో, తిరునాళ్ళలో ఊరూరా తిరిగి రికార్డింగు డాన్సులు చేస్తుంది. నీకు తెలుసుగా అవి ఎలా ఉంటాయో! ఎందుకో ఈ అమ్మాయి నాశనమయిపోతుందని, అలా కాకూడదనీ తెచ్చాను. ఒక విధంగా ఎత్తుకొచ్చాననుకో... అందుకే నేనేదో లాభానికి తీసుకొచ్చానని భయపడి చస్తోంది... అంతలోనే కోపం పెరిగిపోయింది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            "చావు. నీ చావు నువ్వు చావు. ఫో! ఇక్కణ్ణుంచి,ఇక్కడ చస్తే నా చావు కొస్తుంది. పుణ్యానికి పోతే పాపమెదురయ్యిందని ... నా కెందుకు నీగోల? ఫో! ఇప్పుడే ఫో!" పిచ్చి కోపంతో చెయ్యిపట్టి లేవదీసాడు. జేబులోంచి రెండువందలు తీసి చేతిలో పెట్టాడు..</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            ఈ డబ్బు చాల్లే. ఏ రోడ్డు మీద నిలబడి డాన్సు చేసినా నాలుగు రూపాయలు వస్తాయి. ఫో! చావు ..</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">          అక్కా! ఈ సామాను నువ్వు తీసుకుపో! ఎక్కడైనా చేర్చి సరిగా బ్రతికేట్టు చేద్దామనుకున్నా. ఎందుకు నాకీ దరిద్రం... ఇదుగో తాళం కప్పు. ఆ అమ్మాయినిపంపేసి తాళం వేసి వెళ్ళిపో! రేపొచ్చి నేను తీసుకుంటాను. రిక్షాలో వెళ్ళు" చేతిలో పది రూపాయలు పెట్టి విసురుగా వెళ్ళిపోయాడు. బిక్క చచ్చిపోయి కూర్చుంది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">          లేమ్మా ఆబాబు చెప్పాడుగా ప్రయాణానికి డబ్బులు కూడా ఇచ్చేడు. లే! బయల్దేరు. తాళం వేసి వెళ్ళిపోతాను! తాపీగా ఇందాకా బయటపెట్టినవన్నీ సంచీలో సర్దడం మొదలుపెట్టింది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">          ఎక్కడికి వెళ్ళను?* బావురుమంది అమ్మాయి.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            “ఏడనుంచివచ్చావో ఆడకే!నింపాదిగా జవాబిచ్చింది. లేమ్మా! బెగేళ్లు. నేను తాళం వేసుకు వెళ్ళాలి. తొందర పెట్టింది. బావురుమంది ఆ అమ్మాయి. "రాత్రివేళ నేనెక్కడికి వెళ్ళను. " నీ పేరేంటో నాకు తెల్దు..."రాములమ్మ మాట పూర్తి కాకుండానే అంది ఆ అమ్మాయి.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            “సరోజ!”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            చూడమ్మా సరోజా! ఈడ ఉండమని రాజుబాబు ఏదో ఏర్పాటు చేసాడు. నీకు భయం.. మరేం చేస్తాం... వెళ్ళు..."తాపీగా చెప్పేసి తాళం కప్ప తీసుకు నుంచుంది. సరోజ కదల్లేదు, రాములమ్మ ఓ పావుగంట ఓపిగ్గా నుంచిని ఇంక ఇక నిలబడలేక దగ్గర్లో చతికిల పడింది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">          “చూడమ్మా! ఆ రాజుబాబు చాలా మంచోడు. నా పేరు రాములమ్మ నిజానికి నేనతడికి అక్కను కాను ఇలా పిలుస్తాడంతే... మా ఆయన... లేదా పెనిమిటి చిన్న చిన్న దొంగతనాలు చేసేవాడు. పోలీసులు తీసికెళ్ళి బొక్కలోవేసి బొమికలిరగ్గొట్టి వదిలేవారు. వచ్చేక ఆ కోపమంతా నా మీద తీర్చుకునేవాడు. తాగొచ్చి నా ఒళ్ళు వాయగొడుతుంటే రాజుబాబది చూసి మా ఇంటి ముంగల్నే కుక్కి మంచంలో వేసి లాఠీతో మా ఓడిని కుళ్ళ బొడిచాడు చస్తాడేమోనని నేనే అడ్డుపడ్డాను. లేవలేని స్థితిలో వాణి డాక్టరు దగ్గరకు తీసికెళ్ళి మందులిప్పించి బాగుచేయించాడు. నా అక్కలాంటిది. ఆమెమీద చెయ్యేస్తే ఏదో ఒక కేసులో బొక్కలో తోసేస్తానని బెదిరించాడు. అప్పటి నించి నా ప్రాణం హాయిగా ఉందనుకో.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">          ఏదో మూటలు మోస్తాడు, ఇస్తాడు, పెట్టందితిని కమ్మగా తొంగుటాడు. రాజుబాబు చాలా మంచోడు, ఏదో... పేదాళ్ళు... సేవ.... అంటూ తిరుగుతూంటాడు, భయం అక్కర్లే,బయటిడిపోతే అంతా రాజుబాబులే ఉండరు. పోతావా!" "ఉహూ వెక్కిళ్ళ మధ్యే తల అడ్డంగా ఊపింది. రాములమ్మ లేచి తనే కిరసనాయిలు స్టవ్వులో పోసి వెలిగించి పాలుకారింది. వేడిగా ఒక గ్లాసు పాలు ఇచ్చింది,</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            "ఇదిగో! నే వెడుతున్నా! ఎక్కడవక్కడే వదిలివచ్చాకి ఓపికుంటే గుప్పెడు బియ్యం పడేసుకో, పాలు చల్లారేక ఓ తోడు చుక్కేసుకో , రేపు పొద్దుట వస్తా"</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            తలుపులు చేరేసి వెళ్ళిపోయింది. మెల్లిగాలేని వీధి తలుపు గడేసి వచ్చింది. నీళ్ళతో ముఖం కడుక్కొచ్చి సామాను ఓ వారగా సర్టింది. పాలల్లో తోడేసివచ్చి పడుకుంది. భయం భయంగా ఆలోచిస్తూ ఏడ్చిన అలసటతో నిద్రలోకి జారుకుంది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">(సశేషం)</span></div>
</div>

నెత్తుటి పువ్వు - 3

నెత్తుటి పువ్వు - 3 మహీధర శేషారత్నం (జరిగిన కధ :రికార్డింగ్ డాన్స్ ట్రూప్ లో బాగా తాగి, స్పృహ తప్పి పడిపోయిన అమ్మాయిని త...

ఈ దారి మనసైనది -12

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><b>ఈ దారి మనసైనది -12</b></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="color: red; font-size: large;"><b>అంగులూరి అంజనీదేవి</b></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="color: red; font-size: large;"><b>anjanidevi.novelist@gmail.com</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div dir="ltr">
</div>
<div dir="ltr">
<b style="color: red; font-family: "times new roman"; text-align: right;"><span style="font-size: large;">                                                                    angulurianjanidevi.com</span></b></div>
</div>
<div dir="ltr">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-QL9HQug-ffw/W_rRlKwB7JI/AAAAAAAASBs/MfKUxBTTeLEARlbt6KZvqbK6rlbJiiPLACLcBGAs/s1600/7.%2BEedari%2Bmanasainadi-12.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1195" data-original-width="1600" height="478" src="https://2.bp.blogspot.com/-QL9HQug-ffw/W_rRlKwB7JI/AAAAAAAASBs/MfKUxBTTeLEARlbt6KZvqbK6rlbJiiPLACLcBGAs/s640/7.%2BEedari%2Bmanasainadi-12.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; font-family: "times new roman"; font-size: large;">(జరిగిన కధ: మెడికల్ కాలేజీలో కొత్తగా చేరిన అనురాగ్ తొలి చూపులోనే దీక్షిత కళ్ళలో తనను తాను కోల్పోతాడు. ఆమెకు చేరువ కావాలని ఆరాట పడుతూ ఉంటాడు. అదే కాలేజీలో చేరుతుంది మన్విత. చూస్తుండగానే మెడిసిన్ మొదటి ఏడాది పూర్తవుతుంది. అనురాగ్ అంటే తనకున్న ఇష్టాన్ని, బయట పడనివ్వకుండా చదువు మీదే దృష్టి పెడుతుంది దీక్షిత, అందుకు కారణం ఆమె చాలా పేద కుటుంబం నుంచి కష్టపడి చదివి మెడికల్ కాలేజి దాకా రావడమే. అతి కష్టం మీద మెడిసిన్ లో సీటు సంపాదించి. పట్టుదలగా చదువుతూ ఉంటుంది ఆమె. దీక్షిత, అనురాగ్ కాలేజిలో కలిసి లాబ్ కు వెళ్తారు. తన గతాన్ని గుర్తు చేసుకుంటూ ఉంటుంది మన్విత. మన్విత, అనురాగ్ లు చిన్నప్పటి నుంచి కలిసి చదువుకుంటారు. అనురాగ్ తల్లి ప్రియబాంధవి మన్విత పట్ల ప్రత్యేక వాత్సల్యం చూపిస్తూ ఉంటుంది.  జాతరకు వెళ్తారు, దీక్షిత, మన్విత, అనురాగ్, మిత్రులు. దీక్షితతో అనురాగ్ సన్నిహితంగా ఉండడాన్ని భరించలేకపోతుంది మన్విత.)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">మనసుని కరిగిస్తూ</span><span style="color: black;">, </span><span style="color: black;">హిమసమూహంలా ఘనీభవించి</span><span style="color: black;">,</span><span style="color: black;">జీవితాలను మార్చివేస్తూ కాలం ఎన్నెన్నో చిత్రాలను చేస్తుంది.</span></span></div>
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: large;"><b>ప్రపంచంతో పాటు తను కూడాలేచి రాసుకుంటూ కూర్చొంది దీక్షిత.</b></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: large;">ఆ హాస్టల్లో రూంకి రెండు బెడ్స్ వుంటాయి.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: large;">దీక్షిత పక్కరూం అమ్మాయి మహతి వచ్చి దీక్షిత పక్క చెయిర్లోకూర్చుంటూ ఏం రాస్తుందోనని తొంగిచూసింది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">“</span><span style="color: black;">నా గుండె లోపలి గాయాల బాధను</span></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<b><span style="color: black; font-size: large;">గేయాలుగా రచించే ఓ కవి !</span></b></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;"><b>బాధను </b></span><span style="color: black;">వర్ణించకు - - - -</span></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: large;">గాయాల గతాన్ని బయటకులాగు !</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: large;">ప్రతీకార జ్వాలను సమర్ధించిరెచ్చగొట్టు</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: large;">చెత్తకవిగాకాక</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">చెతన్య</span><span style="color: black;"> కవిగా రాణించు !</span><span style="color: black;"> </span>" <span style="color: black;">అని ఓ కవిత రాస్తోంది దీక్షిత.</span></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: large;">దీక్షిత రాసిన కవిత మహతికి నచ్చింది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">" </span><span style="color: black;">కవితలు ఎలా రాస్తారు నీ కెలా వస్తుంది కవిత్వం</span><span style="color: black;">? " </span><span style="color: black;">అంటూ ఆసక్తిగా అడిగింది.</span></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">"</span><span style="color: black;">నేను నా ఎయిత్ క్లాసునుండే కవితలు రాసేదాన్ని నేను చూసిన జీవితంలోంచే నా కవితలుపుడుతున్నాయి..</span><span style="color: black;">" </span><span style="color: black;">అంది దీక్షిత.</span></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">"</span><span style="color: black;">మేము మాత్రం చూడలేదా జీవితాన్ని</span><span style="color: black;">? </span><span style="color: black;">మాలో పుట్టడం లేదేంకవిత్వం</span><span style="color: black;">?" </span><span style="color: black;">అంది కుతూహలంగా మహతి.</span></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: black;">"</span></b><b><span style="color: black;">రాయాలన్న ఆసక్తి</span></b><b><span style="color: black;">, </span></b><b><span style="color: black;">తపన</span></b><b><span style="color: black;">, </span></b><b><span style="color: black;">సాధన</span></b><b><span style="color: black;">, </span></b><b><span style="color: black;">కృషి దానికి తగిన టైంతో పాటు ఊహకూడా బలంగా వుండాలిగా</span></b><b><span style="color: black;">" .</span></b><b><span style="color: black;">అంది దీక్షిత</span></b></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">"</span><span style="color: black;">ఇంత కష్టపడి రాస్తున్నావ్ </span><span style="color: black;">?</span><span style="color: black;">ఈ కవితలన్నీ ప్రజల్లోకి పోతే బావుంటుందేమో కదా.</span><span style="color: black;">" </span><span style="color: black;">అంది మహతి.</span></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">"</span><span style="color: black;">అందరు అదే అంటున్నారు మహా ! ఈ మధ్యన సాహితీ పత్రికల్లో వస్తున్ననా కవితల్ని చదివి ప్రముఖ కవి అద్దేపల్లి రామమోహన్రావుగారు</span><span style="color: black;">, </span><span style="color: black;">నా కవితల్ని వెలుగులోకి తీసుకొస్తానని చెప్పారు. హ్యపీగావుంది</span><span style="color: black;">" </span><span style="color: black;">అంటూ లేచి తన పేపర్స్ ని సర్దేసి చకచక రెడీ అయింది దీక్షిత.</span></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">మహతి</span><span style="color: black;">, </span><span style="color: black;">దీక్షిత సీనియర్ వాళ్లమధ్యన నువ్వు అనుకునే చనువుంది.</span></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: black;">" </span></b><b><span style="color: black;">నిన్న మన్వితలాబ్లో నిన్ను కావాలనే నెట్టిందని కొందరు</span></b><b><span style="color: black;">, </span></b><b><span style="color: black;">చూసుకోకుండా తగిలిందని కొందరు అనుకుంటున్నారు. నీకేమనిపిస్తోంది</span></b><b><span style="color: black;">?" </span></b><b><span style="color: black;">అంది మహతి.</span></b></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">" </span><span style="color: black;">నన్ను కావాలని నెట్టాల్సిన అవసరం మన్వితకి లేదు. అందుకే  లైట్ తీసుకున్నా</span><span style="color: black;">" .</span><span style="color: black;">అంటూక్లాసుకెళ్లబోతున్నదీక్షతను చూస్తూ.</span></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">"</span><span style="color: black;">ఎందుకైనా మంచిది లాబ్లో జాగ్రత్తగా వుండు” అంటూశ్రేయోభిలాషిలా ఓ మాట చెప్పి వెళ్లింది మహతి.</span></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: large;">మద్యాహ్నం .....</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: large;">ఫోరెన్సిక్ మెడిసిన్ ప్రొఫెసర్ గారొచ్చి పోస్ట్ మార్టము చూడటానికి మార్చురీకితీసికెళ్లారు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: large;">ఎమ్.జి.ఎమ్. ప్రధాన గేటు నుండి మార్చురీకి దూరం ఎక్కువగా వుండటంతో వైద్య విద్యార్థులంతా జెమిని యాడ్స్ లాబ్స్ టాకీస్ పక్క నుండి మార్చురీకి వెళ్లారు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">మార్చురీ రూంలోకి ఎంటర్ కాకముందే చనిపోయిన వాళ్ల బందువులుచెట్లక్రిందకూర్చునినుదుటిపై చేతులతో కొట్టుకుంటూ</span><span style="color: black;">, </span><span style="color: black;">హృదయ విదారకంగా ఏడుస్తున్నారు. వాళ్లను చూస్తూ...</span></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">దీక్షిత అడుగులు అక్కడే ఆగి పోయాయి.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">మార్చురీకి వెళ్లాలంటేనే ఆమెకు భయంగా వుంది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ఆ భయాన్ని పోగొట్టడం కోసం అనురాగ్ ధైర్యం చెబుతున్నాడు. అతనెంత ధైర్యం చెప్పినా లోపల కేల్లతానికి ఆమె మనసు సంసిద్ధం కావడం లేదు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">మెడికో స్టూడెంట్స్ అంటాఎవరిలోకంలోవాళ్ళుంటే... దీక్షిత ఆగిన వెంటనే అనురాగ్ ఆగి మాట్లాడటం, తిరిగి మార్చురీ వైపు కదలటం గమనిస్తోంది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">అనురాగ్ తనతో కూడా మాట్లాడతాడు నవ్వుతాడు. సబ్జెక్టు గురించి చర్చిస్తాడు. ధైర్యం కూడా చెబుతాడు. కాణీ... తనతో ఏది చేసినా దీక్షితతో చేసినట్లు చేయడం లేదని ఆమె బాధ.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">...ఫీలింగ్స్ కావాలి తనకి. దీక్షిత పట్ల ఆటను ఎలా ఫీలవుతున్నాడో ఆ ఫీలింగ్స్ కావాలి. ఆ ఫీలింగ్స్ కూడా ఒక్క తన పట్ల తప్ప ఇంకెవరు పట్ల కలగకూడదు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">నిజానికి అనురాగ్ అననెంత అభిమానంగా చూసేవాడు! వరంగల్ పబ్లిక్ స్కూల్ లో చదువుతున్నప్పుడు, స్కూల్ వదిలాక తను కాళ్ళీడ్చుకుంటూ,చేతులూపుకుంటూఇంటికేల్తుంటే ‘రా మన్వితా!’ అంటూ కార్లో ఎక్కించుకునేవాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ఒకసారి తల్లికి తెలియకుండా తన రెండు జాడల్లో రెండు తెల్ల గులాబీలను వైట్ రిబ్బన్లలో కలసిపోయేలా పెట్టుకుంటే పోకిరీవెదవ వాటిని లాగి నవ్వినప్పుడు అనురాగ్ చూసి వాడిని చితకబాదాడు... అప్పటి నుండి తనను ఎవరు కామెంట్ చేసినా అలాగే చేసేవాడు... ఇంట్లో తల్లి తిట్టినప్పుడు స్కూల్ కొచ్చి ఏడుస్తుంటే ఓదారుస్తూ జోక్స్ వేసి ఆ బాధను మరిపించి అప్పటి కప్పుడు ప్రక్కనే వున్నా బెకరీకితీసికెళ్ళి తను అడిగింది కొనిచ్చే వాడు. తను తింటుంటే అతను కూడా తినేవాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">క్లాస్ లో సార్ అడిగింది తను చెప్పలేనప్పుడు మధ్యలో అందించేవాడు... అసైన్‌మెంట్ అప్పుడు కూడా అలాగే చేసేవాడు...<span style="color: black;">అతన్ని క్లాసులో లీడర్నిచేసినప్పడు ముఖమంతా నవ్వునింపుకొనికంగ్రాట్స్ చెబితే షేక్ హేండ్యిచ్చి ఆ చేతిని అలాగే పట్టుకున్నాడు. అప్పడెంతగర్వపడిందో అనురాగ్ తన ఒక్కదానికే ఫ్రెండ్ అన్న ఆశతో. అనురాగ్ తన ఫ్రెండ్ కావడం ఓ ఎస్సెట్లా తన జోలికి ఎవరూ వచ్చేవాళ్లు కాదు.</span></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;"> "</span><span style="color: black;">రా !మన్వితా ! అక్కడే ఆగి పోయావేం</span><span style="color: black;">?"</span><span style="color: black;">అంటూ అనురాగ్ పిలవడంతో కదిలింది మన్విత</span></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: large;">అప్పటికే అందరు మార్బురీ రూంలోకి వెళ్ళారు. మార్చురీ రూంలోకి వెళ్లగానే....</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: large;">అక్కడ నాలుగు శవాలు దేనికదే ఓ పక్కగా పడివున్నాయి.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: large;">భరించరాని వాసనతో అక్కడో క్షణం కూడా వుండలేక పోతున్నారు</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: large;">మగ పిల్లలు మాత్రం ఎంతయినా ధైర్యస్టుల కావడం వల్ల ఏ ఫీలింగ్ బయట పడనీయడంలేదు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: large;">దీక్షతకువెన్సులోజలదరింపు పుట్టి, ఎంత నిగ్రహించుకుందామన్నా లోలోపల సన్నగా వణుకు పుడ్తోంది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: large;">మన్వితకు మాత్రం అలాంటివేమి కలగడం లేదు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: large;">ఆ శవాన్ని త్వరగా చూడాలన్న క్యూరియాసిటీతోవుంది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: large;">కారణం శవంగా మారిన అమ్మాయి ఒక భగ్న ప్రేమికురాలు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: large;">ఫోరెన్సిక్ ప్రొఫెసర్ వచ్చి ముందుగా ఒక డెడ్ బాడీని తీసుకొని పోస్ట్ మార్ధమ్ విధానాన్నిసూడెంట్స్కివివరించాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ఆ <span style="color: black;">సూడెంట్స్ ముందు కాస్త్రభయపడ్డా</span><span style="color: black;">, </span><span style="color: black;">తర్వాత శవం వైపు చురుగ్గా చూస్తూ</span><span style="color: black;">, </span><span style="color: black;">ప్రొఫెసర్ చేప్పేదివింటూ కుతూహలాన్ని పెంచుకున్నారు. లెసన్ వింటున్నట్లే చూస్తున్నారు.</span></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">దీక్షిత మాత్రం శవాన్ని చూడగానే మెల్ల మెల్లగా అడుగులేస్తూ అనురాగ్ వెనక్కి చేరి అతని భుజం మీదుగా తలెత్తి భయం</span><span style="color: black;">, </span><span style="color: black;">భయంగా చూస్తూ ప్రొఫెసర్ చెప్పేదివింటోంది.</span></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">ఆ ‘డెడ్ బాడీకి</span><span style="color: black;">’</span><span style="color: black;"> </span>పోస్ట్ మార్టముచేస్తున్నారు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: large;">ఆ డెడ్ బాడీ సూసైడ్ చేసుకున్న ఒక పెళ్లి కాని అమ్మాయి....</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: large;">ఆ డెడ్ బాడీని స్ట్రచర్విూదపడుకోబెట్టారు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: large;">ఆ బాడీకి బాహ్యంగా దెబ్బలేమైనా తగిలాయా అని చూడటానికి ఆ మార్బురీలో పని చేసే వాళ్లు ఆ బాడీకున్న బట్టల్ని తొలిగించారు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: large;">ఆ తర్వాత ప్రొఫెసర్ గారు ఒక కత్తి, ఒక సుత్తి తీసుకొని కపాలాన్ని పగలగొట్టారు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">మెదడు కేమైనా దెబ్బలు తగిలాయా</span><span style="color: black;">?</span><span style="color: black;">అక్కడేమైనా రక్తం గడ్డ కట్టిందా అని పరీక్షించారు.</span></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: large;">ఆ మెదడును బయటకు తీసి విద్యారులవైపు చూపించాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">మెదడు ఎలా వుంటుంది</span><span style="color: black;">? </span><span style="color: black;">అది ఎలా పనిచేస్తుంది. ఎవరైన తలపై కొట్టినా</span><span style="color: black;">, </span><span style="color: black;">నీటిలో పడి చనిపోయినా</span><span style="color: black;">, (Drowming) </span><span style="color: black;">నుదిటిపై కాల్చినా బ్రెయిన్లో వచ్చే మార్పులు ఎలా వుంటాయోప్రొఫెసర్ గారు విద్యార్థులకు వివరించారు.</span></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">ఒక సీజర్ లాంటిది (</span><span style="color: black;">Cutter) </span><span style="color: black;">తీసుకొని చాతి ఎముకను కట్ చేసి గుండెను ఊపిరితిత్తులను బయటకు తీశాడు.</span></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">గుండెలో</span><span style="color: black;">,</span><span style="color: black;">ఊపిరితిత్తుల్లో ... విషం తీసుకున్నప్పడు</span><span style="color: black;">,</span><span style="color: black;">పాముగాని</span><span style="color: black;">, </span><span style="color: black;">తేలుగాని</span><span style="color: black;">, </span><span style="color: black;">కరిచినప్పడు</span><span style="color: black;">,</span><span style="color: black;">ఎవరెనాఛాతిపై  కత్తితో పొడిచినప్పుడు</span><span style="color: black;">, </span><span style="color: black;">గట్టిగా చాతిపై కొట్టడం వల్ల చనిపోయినపుడు వచ్చే మార్పుల్ని వివరించారు.</span></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: large;">ప్రొఫెసర్ చేతిలో వున్న ఆ భగ్న ప్రేమికురాలి గుండెను చూస్తుంటే మన్వితకికళ్లనీళ్లువాటంతటవే కారిపోతున్నాయి.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">గుండెను</span><span style="color: black;">, </span><span style="color: black;">ఊపిరితిత్తుల్ని కోస్తున్నప్పడు అంత ధైర్యంగా ఎలా చూడగలిగిందో ఆమెకే అర్థం కావడంలేదు. ఆ గుండెలో అతను కన్పిస్తాడేమోనని</span><span style="color: black;">, </span><span style="color: black;">ఆ చిన్ని గుండె ఆ ప్రేమికుడ్ని ఎంత గుప్తంగదాచుకుందోనని</span><span style="color: black;">, </span><span style="color: black;">ఎన్ని వేల సార్లు అతన్ని గుర్తు చేసుకుందోనని</span><span style="color: black;">, </span><span style="color: black;">ఎన్ని అనుభూతుల్ని ఎన్ని కన్నీళ్లని</span><span style="color: black;">, </span><span style="color: black;">ఎన్ని జ్ఞాపకాలని దాచుకుందోచూడాలని. కళ్ల నీళ్లు చూపుకి ఇబ్బంది కల్లిస్తున్నా అలాగే చూస్తోందిమన్విత</span><span style="color: black;">,</span></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">చనిపోక ముందు ఆ ప్రేమికుడి మొదటి స్పర్శ</span><span style="color: black;">,</span><span style="color: black;">మొదటి ముద్దుని మది మూలలో దాచుకొని ఆ ప్రేమికురాలి గుండె ఎంత అనుభూతి చెంది వుంటుందో.. అతన్ని తలచుకుంటూ ఆ గుండె ఎన్నిసార్లు అమృతం నదిలో మునకేసివుంటుందో ... క్షణక్షణం అనురాగ మకరందాన్నికురిపిస్తూ ఎంతటి ప్రేమ మాధుర్యాన్ని చవిచూసివుంటుందో...మంచుపూలవర్షంలో తడుస్తూ ప్రేమ అనే పదానికి ప్రాణం పోసుకుంటూ తియ్యదనాన్ని చిలిపితనాన్ని,ఆత్మీయతను కలబోసుకొని ఆ లేత అదరాలతో ఎంత ప్రేమామృతాన్నిగ్రోలిఉంటారో....</span></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: large;">చనిపోయే ముందు ఆమె తన ప్రియుడ్నిచూడాలని ఎంతగా ఆక్రోశించి వుంటుందో .... ఆ పిడికెడు గుండెలో ఎన్ని అనుభూతులో ... ఎంత స్పందనో ... ఎంత ప్రేమో - - - - అర్థం చేసుకునే హృదయం కోసం ఎంతగా ఎదురు చూసి వుంటుందో...ఒకరి కోసం ఒకరు ఎన్ని నిద్రరాని రాత్రుల్ని గడిపివుంటారో....</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">ఈ రోజు ఈ మార్చురీలో ఆమె చాతి ఎముకను కట్ చేసి గుండెను బయటకు తీసి మెడికల్ కాలేజి సూడెంట్స్ కి పాఠాలుగా చెబుతారని ముందుగా తెలిసుంటే</span><span style="color: black;"> </span>"<span style="color: black;">నా గుండెలో నువ్వు కన్పిస్తావువెళ్లి చూడు</span><span style="color: black;">"</span><span style="color: black;">అని తన ప్రేమికునికి ఒక వుత్తరం రాసి వుండేదేమో....</span></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-size: large;">గుండెను పిండుతున్నట్లైగట్టిగా కళ్లు మూసుకొంది మన్విత</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">ఆ ప్రొఫెసర్ దృష్టి</span><span style="color: black;">, </span><span style="color: black;">చేతులు ఆడెడ్ బాడీపై ఒడుపుగా కదులుతున్నాయి. విద్యార్థులలో ఏకాగ్రత పెరిగింది.</span></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">ఆయన ఒక బ్లేడు తీసుకొని కడుపు కట్ చేశాడు. అందులో వున్నపేగులు</span><span style="color: black;">, </span><span style="color: black;">మూత్ర పిండాలు</span><span style="color: black;">, </span><span style="color: black;">మరియు జీర్ణాశయం వాటిలో వచ్చే మార్పుల్ని వివరించి.... పోస్ట్ మార్ధమ్ని ముగించాడు.</span></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">క్లాసు ముగియగానేఒక్కొక్క విద్యార్థి బయట కొచ్చి చెట్ల క్రింద నిలబడి</span><span style="color: black;">, </span><span style="color: black;">జరిగిన క్లాసు గురించి కాసేపు చర్చించుకున్నారు.</span></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">అక్కడనుండి కదిలి అమ్మాయిలు</span><span style="color: black;">, </span><span style="color: black;">అబ్బాయిలు ఎవరి హాస్టల్కివాళ్ళు వెళ్ళారు.</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<div dir="ltr" style="text-align: center;">
<span style="color: black; font-size: large;">*****</span><br />
</div>
</div>
<div dir="ltr">
</div>
</div>

ఈ దారి మనసైనది -12

ఈ దారి మనసైనది -12 అంగులూరి అంజనీదేవి anjanidevi.novelist@gmail.com ...

తామరాకు

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="left">
<div dir="ltr">
</div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red; font-size: large;">తామరాకు</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red; font-size: large;">లోవరాజు కథలు</span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="color: red; font-size: large;">కంభంపాటి రవీంద్ర</span></div>
<br />
<div style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-eD47bx-OO7M/W_rQL8xKAgI/AAAAAAAASBg/BZJd1TONVboOSAZ2bKMQHAptyj21pLQMgCLcBGAs/s1600/10.%2BThaamaraaku..jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1195" data-original-width="1600" height="478" src="https://3.bp.blogspot.com/-eD47bx-OO7M/W_rQL8xKAgI/AAAAAAAASBg/BZJd1TONVboOSAZ2bKMQHAptyj21pLQMgCLcBGAs/s640/10.%2BThaamaraaku..jpg" width="640" /></a></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">పూర్ణా టాకీసు పక్కనుండే మాచారమ్మ వేసే బెల్లం జిలెబీలు తినకపోతే ఇంతకాలం బతికిన బతుక్కి అర్ధం లేదంటూ సాయంత్రం ఇంటికొచ్చి మరీ లాక్కెళ్లిపోయేడు లోవరాజు గాడు. నాకెందుకో చిన్నప్పట్నుంచీ జిలేబీలంటే పరమ చిరాకు , కానీ వీడిలా లాక్కెళ్లిపోయేసరికి కాదనలేక, చూద్దాం నా బతుక్కు ఏం అర్ధం కనబడతాదో అనుకుంటా వెళ్ళేను .<br />
</span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">లోవరాజు గాడు చెప్పింది నిజమే .. ఆ మాచారమ్మ పాక ముందు ఓ పాతిక మంది జనాలున్నారు . ఈవిడ వేడేడి గా జిలేబీలెయ్యడమేంటి , ఒక్కోడు నాకంటే నాకంటూ కుట్టుడాకుల్లో పెట్టించుకుని తినేస్తున్నారు .  మా ఇద్దరికీ పొట్లం కట్టించుకునొచ్చి చెప్పేడు లోవరాజు 'ఇయి ఇలా యేడిగా తినేస్తేనే రుచి .. గబుక్కున తినెయ్యి '.<br />
</span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">రోడ్డుకావతల ఉన్న చెరువులో నీళ్లనిండా తామరాకులూ , అక్కడక్కడా తామర పువ్వులూ ఉన్నాయి . 'ఎన్నేళ్ళయిందో తామరాకులూ , తామరపువ్వులూ చూసి .. ఏదో తామరాకుల మీద నీటిబొట్టులా అంటూ సామెతలు వినడమే కానీ .. వీటిని చూడ్డం కుదరడం లేదు ' అన్నాను.<br />
</span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">' తామరాకంటూ బానే గుర్తు చేసేవు... నీకు శేషమ్మ గారి కధ చెప్పి తీరాలి' అంటూ మొదలెట్టేడు లోవరాజు.<br />
</span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">'శేషమ్మ గారా ??ఆవిడెవరు?' అడిగేను.<br />
</span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">'ఇప్పటి కధ కాదులే .. చాలాకాలం క్రితం జరిగిందిది .. కాపోతే కొన్ని కధలు ఎప్పటివైనా మనతోనే ఎప్పటికీ ఉండిపోతాయి కదా .. ' అన్నాడు.<br />
</span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">'సరే చెప్పు ' అన్నాను.<br />
</span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">'కాట్రావులపల్లి పక్కనే ఉండే ఎర్రంపాలెం లో .. లావు గోపన్న గారనీ .. పెద్ద మోతుబర్లే .. ఆయన పెద్ద కూతురే శేషమ్మ .. ఈవిడెనకాల ఇంకో ఆరుగురు చెల్లెళ్ళు , తమ్ముళ్లు పుట్టుకొచ్చేసేరు . ఆళ్ళమ్మ ఏ ఏడాదికా ఏడాది కాన్పుల్లో బిజీగా ఉంటే , ఈ శేషమ్మ తన చెల్లెళ్లని , తమ్ముళ్ళని చూసుకోడం లో బిజీగా ఉండేది .. చిన్న పిల్లైనా తల్లి తర్వాత తల్లనుకో .. అంత బాగా చూసుకునేదాళ్ళందరినీ ! అసలా వయసు పిల్ల మీద ఇంటి పన్లన్నీ పడేసినా , ఎప్పుడూ ఓ విసుగు గానీ కోపం గానీ చూపించేది కాదు . ఎప్పుడూ మొహం నిండా మంచి నవ్వూ , పలకరింపు తప్పితే ,శేషమ్మ కోపంగా మొహం పెట్టుకునుండడం ఇంతవరకూ చూసినోళ్లెవరూ లేరు మరి !<br />
</span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">శేషమ్మ గారికి  పదహారేళ్ళొచ్చేసరికి మనూరి సంబంధమే, కానూరు మార్కండేయులని , ఆళ్ళ కుటుంబం నీకు తెల్దులే , ఆస్తుల్తో బలిసిపోయిన కుటుంబం ఆయనకిచ్చి పెళ్లి చేస్సేరు ' అన్నాడు.<br />
</span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">'పదహారేళ్లకే పెళ్లా ?' ఆశ్చర్యంగా అడిగేన్నేను.<br />
</span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">'ఎదవ కొచ్చన్లడక్కు .. ముందే చెప్పేను కదా .. చాలా కాలం క్రితం విషయం అని ' కోప్పడ్డాడు లోవరాజు.<br />
</span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">'సారీ .. మర్చిపోయేను .. చెప్పు ' అన్నాను.<br />
</span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">'సరే .. ఏముందీ .. ఆవిడ ఈ మార్కడేయులుని పెళ్లి చేసుకుని మనూరికి వచ్చింది .. పెళ్ళైన తర్వాత ఆవిడికి తెలిసొచ్చింది .. మార్కండేయులుకి లేని ఎదవలవాట్లేదని .. అయినా కూడా ఆవిడ పన్లూ , పూజలూ చేసుకోడం తప్ప , ఎప్పుడూ కూడా ఆవిడ బాధ బయటకి చెప్పలేదు , అసలా మాటకొస్తే ఎవరికీ కూడా మొగుడి విషయం లో ఈవిడికి ఏ బాధా లేదా  అనిపించేది, రోజూ తెల్లవారుఝామునే లేచి, పవిత్రంగా తయారై  , దేవుడికి దీపాలెట్టి , అన్ని స్తోత్రాలు చదివికానీ ఆవిడ రోజు మొదలెట్టేది కాదంట .. బహుశా ఆ దేవుడి మీద భక్తే ఆవిడకింత ఓర్పూ , ప్రశాంతత తీసుకొచ్చేయేమో  ' అన్నాడు.<br />
</span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">'కావచ్చు .. బహుశా ఈ ఎదవింతే  అనుకుని ఆవిడ మొగుణ్ణి పట్టించుకునేది కాదేమో ' అన్నాను.<br />
</span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">'బహుశా ఆవిడ ఆయన్ని పట్టించుకున్నంతగా ఆయన ఆయన గురించి పట్టించుకునేవాడు కాదు .. అంతలా సేవలు చేసేది .. ఆయన తాగొచ్చినా , ఎవత్తితోనో పడుక్కునొచ్చినా ఒక్క మాట అనేది కాదు .. శుభ్రంగా , కడుపు నిండా అన్నీ ఒండిపెట్టేది , ఆఖరికి అత్తారింటివేపాళ్లు ..' నీ మొగుడిన్నేసి ఎదవ పన్లు చేస్తూంటే గడ్డి పెట్టవేం ? ' అని అడిగితే , 'నాకు లేని బాధ మీకెందుకండీ ?.. ఎక్కడికెళ్లినా , ఏంచేసినా రాత్రయ్యేపాటికి మా ఇంటికే చేరుకుంటాడాయన .. అది చాలు నాకు ' అని నవ్వేసేదావిడ ' అన్నాడు.<br />
</span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">'ఆవిడకి పిల్లల్లేరా ?' అడిగేను.<br />
</span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">'ఉంది .. ఒక్కతే కూతురు .. పద్మావతి అని పేరెట్టుకున్నారా పిల్లకి .. అచ్చం తల్లి పోలికే .. ' అన్నాడు.<br />
</span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">'మరింకేం ?' అన్నాను.<br />
</span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">'మరింకేం అనుకుంటే , ఇంక కథేముందీ ?.. పెద్దాపురంలో రత్నం అనే అమ్మాయిని తగులుకుని , ఆవిడ కోసం మనూళ్ళోనే ఓ మేడ కూడా కట్టించేసి ఇంక అక్కడే ఉండిపోడం మొదలెట్టేడు మార్కండేయులు .. అయినా కూడా శేషమ్మ ఏమీ అనుకోలేదు .. ఎవరైనా రత్నం మాటెత్తితే ఇంకో ఆడదాని ఊసు మనకెందుకులెండి అని నవ్వేసేదంట .. అలాంటిది ఓసారి దీపాలెట్టకముందే , ఇంటికొచ్చేసిన మార్కండేయులు శేషమ్మ తో 'రేపు మన పద్మావతి పెళ్లి సంబంధం కోసం కోటిపల్లి వెళ్ళాలి .. దాని ఫోటో మంచిదేమైనా ఉంటే ఇవ్వు అన్నాడు '<br />
</span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">'అవునా .. చాలా సంతోషమండీ .. ఆ సంబంధం వివరం ఏవైనా తెలుసా ? ' అడిగింది శేషమ్మ<br />
</span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">'శానా  పెద్ద సంబంధం లే .. మనకన్నా ఎక్కువాస్తులే ఉన్నాయాళ్లకి ' అన్నాడు.<br />
</span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">'బావుంది .. చెప్పండి .. మనం ఎన్నింటికెళ్ళాలో ?' అంది.<br />
</span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">'మనం కాదు .. నేనూ , రత్నం వెళ్లి సంబంధం మాటాడొస్తాం .. నువ్వెళ్ళి ఫోటో పట్రా ' అన్నాడు.<br />
</span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">వెళ్లి పద్మావతి ఫోటో తీసుకొచ్చి  మార్కండేయులుకి ఇచ్చి , పూజ గదిలోకెళ్ళిందావిడ.<br />
</span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">'నీ పూజలు తర్వాత .. నేనెల్తన్నాను .. తలుపేసుకో ' అని మార్కండేయులు అరిచేపాటికే , దీపం నూనె ఒంటిమీదోసుకుని ఒళ్లంటించేసుకుందా శేషమ్మ గారు ' అన్నాడు లోవరాజు.<br />
</span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ఒక్కసారి చేతిలో తినకుండా పట్టుకున్న జిలేబీ పొట్లం అలా ఒదిలేసేను.<br />
</span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">'తామరాకు మీద నీటి బొట్టు అంటదు కానీ .. ఒక్కసారి కుంభవృష్టి కురిసిందనుకో , ములిగిపోతుంది ' అంటూ లేచేడు లోవరాజు.<br />
</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">***</span></div>
</div>
<div dir="ltr">
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<br />
</div>
</div>
</div>

తామరాకు

తామరాకు లోవరాజు కథలు కంభంపాటి రవీంద్ర పూర్ణా టాకీసు పక్కనుండే మాచారమ్మ వేసే బెల్లం జిలెబీలు తినకపోతే ఇంతకాలం బతికిన బతుక్కి...

అరుంధతి

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
<div dir="ltr" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"> <span style="color: red;">అరుంధతి </span></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: right;">
<span style="color: red; font-size: large;">మంత్రవాది వి.వి.సత్యనారాయణ </span></div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-QigLavoa-s8/W_rOpjOaj7I/AAAAAAAASBM/hBliuZrBL9gvgFhZw26BA5BldL2d7emfQCLcBGAs/s1600/12.%2BArundhathi..jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1195" data-original-width="1600" height="478" src="https://3.bp.blogspot.com/-QigLavoa-s8/W_rOpjOaj7I/AAAAAAAASBM/hBliuZrBL9gvgFhZw26BA5BldL2d7emfQCLcBGAs/s640/12.%2BArundhathi..jpg" width="640" /></a></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">          </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">విశాఖపట్నం రైల్వేస్టేషన్ రెండవ ప్లాట్ఫరం లో  బెంగళూరు నుంచి వచ్చిన గరీబరథ్ కీచుమని శబ్దం చేసుకుంటూ ఆగింది. ఎవరి హడావుడి లో వారున్నారు. గబగబా తన లగేజ్ తీసుకుని క్రిందికి దిగి చుట్టూ ఓసారి చూసి కొంచెం పక్కకి జరిగి తన పర్సులోంచి సెల్ఫోన్ తీసింది అరుంధతి. సన్నగా నాజూగ్గా విశాలమైన కళ్ళు, రింగుల జుత్తు, చిన్న ముడి, తెల్లని నేత చీర, తెల్లని జాకెట్టు మోచేతులు దాకా...చాలా సాదాసీదాగా ఉంది. ఒక్క సారి ఏదో ఆలోచించి ఫోన్ మళ్ళీ పర్సులో పడేసి స్టేషన్ బయటికొచ్చి చూసింది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            “మేడమ్! ఆటో..”, “అమ్మా! ఆటోకావాలా...” ఆటోవాళ్ళ గట్టిగానే అరుస్తున్నారు. అదే సమయంలో ఆమెకో విచిత్ర సంఘటన కనిపించింది. మాసిన గడ్డం, చిరిగిన గుడ్డలు, వళ్ళంతా మట్ట పట్టినట్లుంది. ఎవరో యువకుడు తీగలు తెగిన గిటార్ మీద రకరకాల గీతాలు రమ్యంగా పలికిస్తున్నాడు. ఆ గిటార్ కూడా అతని జీవితానికి చాలా దగ్గరగా ఉంది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">              “కోటి విద్యలు కూటి కొఱకే” అని ఒకాయన నంటుంటే, ఆఁ...ఇవ్వన్నీ నాటక లండి బాబూ..ఈ రోజుల్లో ఎవడు గుడ్డోడో ఎవడు మంచోడో తెలీడం లేదండీ!....” సాగదీస్తూ అన్నాడో మహానుభావుడు. మనదేశంలో వాక్స్వాతంత్ర్యాన్ని డబ్బులు పెట్ట కొనుక్కోనవసరం లేదుకదా! కొంతమంది జాలితో తమకి తోచింది అతని ముందు పరచిన గుడ్డమీద వేసి వెళ్ళపోతున్నారు. ఈ విద్య తనని చేరదీసిన ‘బాబాయ్’ నేర్పాడతనికి. అంతలో డ్యూటీలో ఉన్న కానిస్టేబుల్ తన ప్రతాపాన్ని చూపించాడు. ఎందుకో తెలీదు...డ్యూటీ ఎక్కతే అన్నీ మరిచిపోతారనుకుంటా. ఎవర్నీ వదిలిపెట్టరు..ఆ కానిస్టేబుల్ చేసిన న పనికి జనం వేసిన చిల్లర చెల్లాచెదురుగా పడిపోయింది. అసహాయుడిగా ఉండిపోయాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">               అరుంధతి ఒక్క ఉదుటున అక్కడికి చేరుకుని, “అతనేం తప్పు చేసాడని... చాల తప్ప చేసారు. ఇటువంటి వాళ్ళమీదే మీ ప్రతాపం. పెద్దవాళ్ళ జోలికి పోలేరు” అంటూ చెదిరిపోయిన డబ్బులన్నీ జాగ్రత్తగా తీసిచ్చింది. అందరూ వింతగా చూస్తున్నారు అరుంధతి వైపు</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">               “ఏవమ్మో! నీకంత ఇదిగా ఉంటే తీసుకెళ్ళి ఉద్ధరించు...ప్రపంచంలో చాలా మందే ఉన్నారు ఇలాంటోళ్ళు” ఆ గొంతులో ఖాకీ కర్కశత్వం ధ్వనించింది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                 ప్రశాంత వాతావరణంలో జీవితాన్న గడుపుతున్న అరుంధతికి వాగ్వివాదం నచ్చదు. అయినా ఆరోజు మానవత్వం నశించిపోతుంటే ఆమె తట్టుకోలేకపోయింది. “నాకు తెలుసు ఏంచెయ్యలో ?” అంటూ ఆటో పిలిచింది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                  “ఎక్కడి కెళ్ళాలి మేడమ్?” నమ్రత గా అడిగాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                  “”సీతమ్మధార...అమ్మ ఆశ్రమం....”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                   “అలాగే మేడమ్...ఒక్కనిమిషం...” అంటూ తన ఆటోని తీసుకొచ్చి ఆపాడు.తన లగేజ్ లోపల పెట్టి, “రండి మేడమ్” అన్నాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                   “ఒక్క నిమిషం... ఇతను కూడా వస్తాడు..”అంది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                   “మేడమ్!!” ఆశ్చర్యం వ్యక్తం చెసాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                    “నువ్వు విన్నది నిజవేఁ!...రా..బాబూ...” అతని చెయ్యి పట్టుకుని ఆటో ఎక్కించి తనూ కూర్చుంది అరుంధతి.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                     “ మేడమ్....”ఏదో ఆ యువకుడు చెప్పబోతుంటే...</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                      “ఆశ్రమానికి వెళ్ళింతరవాత అన్నీ వివరంగా మాట్లాడుకుందాం. ఎంతోమంది కల్మషంలేని మంచివాళ్ళమధ్య హాయిగా ఉందుగానీ..అయ్యా! నువ్వ ఆటోని పోనియ్యి.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                       “మేడమ్!..నేనెవరో...నా కులవేంటో తెలీదు...నాకంటూ ఓ ఎడ్రస్ లేదు. మీరు!!!”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                       “అవ్వన్నీ తరవాత మాట్లాడుకుందాం...చెప్పానుగా...”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                        ఆ యువకుడు మమౌనంగా ఉండిపోయాడు. ఆటో శబ్దం చేసుకుంటూ ముందుకు వేగంగా సాగిపోయింది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                                                              ***********</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                       చుట్టూ కొబ్బరి, మామిడి, జీడి మామిడి చెట్లు, కొండ పక్కనే ఎఱ్ఱని బంగాళా పెంకులు పరిచిన ఇళ్ళ సముదాయం. మరోపక్క గోశాల. అహ్లాదకరమైన వాతావరణం. ఒక్క ముక్కలో చెప్పాలంటే మహర్షుల ఆశ్రమాల తాలూకు పర్ణశాలల్లా ఉన్నాయి. అక్కడ ఏ ఆధారం లేని వృద్ధులుగానీ, చిన్నపిల్లలు గానీ మొత్తంమీద  ఓ అరవై మందికి పైనే ఉంటారు. అక్కడ పని మనుషులంటూ ఎవరూ ఉండరు. ఓపికను బట్టి అందరూ కలసి అన్ని పనులూ వాళ్ళే చేసుకుంటూ ఉంటారు. అందరూ భోజనాలు చేసే హాలులో భోజనం చెయ్యడానికి వారి వారి దేవుళ్ళకు ప్రార్ధించి సిద్ధంగా ఉన్నారు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">             అరుంధతి కొత్తగా వచ్చిన యువకణ్ణి పరిచయం చేస్తూ..”ఇతను కూడా ఈ రోజునుంచి ఇక్కడే మనతో పాటే ఉంటాడు. ఇతని పేరు.....” ఆగిపోయింది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">              వెంటనే ఆ యువకడు, “నాకంటూ ఏపేరూ లేదు..ఎవరూ లేరు. నాకు ఊహ తెలిసినప్పటి నుంచి నేను ‘బాబాయ్’ అని పిలిచే ఒకే ఒక వ్యక్తి... తను అడుక్కుంటూ తెచ్చకున్న దాంట్లో నాకూ ఓ ముద్ద పెట్టి పెంచాడు. చాలా సార్లడిగాను నా గురించి. ‘వివరాలు తెలియవు గానీ, ఎవరైనా విడిచిపెట్టి వెళ్ళారో...తప్పిపోయావో బుజ్జోడా!’ అనేవాడు. కొన్నాళ్ళకి ఆ దేవుడు బాబాయిని కూడా నానుంచి దూరం చేసాడు. పాపం బాబాయ్ పోతూ నాకిచ్చిన ఆస్తే గిటారు. ఆ గిటారే ఈ మహాతల్లి కంట్లో పడేట్టు చేసింది. నన్ను ఎలా పిలవాలని అనిపిస్తే అలా పిలవండి.” అన్నాడా యువకుడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">             ఆశ్రమంలో అందరికంటే పెద్దవాడైన సీతారామయ్య, “అమ్మా! అరుంధతీ..అతనికి ఓ మంచి జీవితం ఇవ్వలనే నీ తపన అర్ధమౌతోంది. నువ్వే ఓ మంచి పేరు పెట్టి ఆశీర్వదించు. అదే అతని కొత్త జీవితానికి నాంది కావాలి”అన్నాడు. మిగిలినవారు కూడా సమర్ధించారు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">           “అవును మేడమ్!...వారు చెప్పిందే నిజం. ఇక్కడ మళ్ళీ పుట్టినందుకు మీరే ఒక పేరు పెట్టండి. ఆ పేరుతో, మీరు పోసిన ఊపిరితో బతుకుతాను.”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            “ఎందుకో..నిన్ను చూసింతరవాత ఈ విశ్వాన్ని నీ సంగీత వెలుగులతో నింపగలవని అనిపించింది. అందుకే నిన్ను ఇక్కడికి తీసుకొచ్చాను. ‘విశ్వ తేజ’ గా నీ కొత్తజీవితం ప్రారంభించు.నువ్వు చదువుకోవాలి. నీ చేతి వేళ్ళు అద్భుతాలు సృష్టించి సంగీత ప్రపంచాన్ని ఆనందంలో ముంచెత్తాలి. కావలసిన ఏర్పాట్లు నేను చేస్తాను. పట్టుదలతో కృషి చేసి సాధించు.” అతని మీద ఆమెకున్న నమ్మకం ధ్వనించింది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            “నేను ఇదంతా చెయ్యగలనా మేడమ్!! నాకు చదువు లేదు. అంధుణ్ణి. పైగా ఈ తీగలు తెగిన గిటారు...”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">             “అంధుణ్ణని ఇంకోసారి అనకు. నీకు మనో నేత్రం ఉంటుంది. ఎందుకలా అధైర్య పడతావు. నీ వెనుక మేమంతా ఉన్నాం...ధైర్యంగా అడుగు ముందుకేస్తే ఆ శబ్దానికి అపజయం భయపడాలి.నీకు ఓ మంచి గురువుగార్ని ఏర్పాటు చేస్తాను. నీ గిటారు కంటే ఇంకా చిన్నదిగా ఉంటుంది. దాన్ని మాండొలిన్ అంటారు...అదే నీ బంగారు భవిష్యత్తుకి ఆధారం అవుతుంది. కృషీ, పట్టుదలలతో సాధిస్తావు కదూ! నా నమ్మకాన్ని నిలబెడతావు కదూ!”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            “తప్పకుండా మేడమ్... నా మీద మీకున్న నమ్మకమే నన్ను ముందుకు నడిపిస్తుంది మేడమ్. మరి బాబాయ్ ఇచ్చిన గిటారు...</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">             “దీన్ని బాబాయ్ మధురజ్ఞాపకంగా ఉండేట్టు నేను చేయిస్తాగా....”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">             “మీకు చాలా నమస్కారాలు మేడమ్.”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">              “ఓహ్! క్షమించాలి....అన్నపూర్ణమ్మ తల్లీ....మన కోసం అన్నం ఎదురు చూడకూడదు.మొదలు పెట్టండి. చాలా ఆలస్య మైపోయింది.”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                “ఓ మహత్కార్యానికి ఈ రోజు సంకల్పం చేసావు. ఆ భగవంతుడు నీకు సంపూర్ణ ఆయురారోగ్యా లిచ్చి సుఖంగా చూడాలి. నీలాంటి అమ్మలు మా లాంటి వాళ్ళకి చాలా అవసరం తల్లీ.” సీతారామయ్య.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                 “నన్ను మరీ అంత పెద్దదాన్ని చెయ్యొద్దు. మీ అభిమానం. ఇదతా దైవేచ్ఛ.” అరుంధతి.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                                                                ***********</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">          “హలో! గురువుగారు..నేను అరుంధతిని. ఎలా ఉన్నారు?”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">         “అమ్మా! అరుంధతి నేను బావున్నాను. నువ్వెలా ఉన్నవమ్మా?”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">         “నేను బానే ఉన్నాను గురువుగారు..మీతో చాలా ముఖ్యమైన విషయం మాట్లాడాలి గురువుగారు.”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">          “ఏంటమ్మా...ఇంత ఆనందం నేను ఎప్పుడూ నీ గొంతులో వినలేదు.”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">          “మట్టిలో ఒక మాణిక్యం దొరికింది గురువుగారు...దానికి మీరు మెరుగు పెట్టాలి. దానికోసమే మీతో మాట్లాడ్డానికి రావాలి.”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">           “అమ్మా...నేనే వస్తాను. నిన్ను, ఆశ్రమాన్నీ చూసి చాలా రోజులైంది. నేనే వస్తానమ్మా. పైగా ఆ మాణిక్యాన్ని చూసినట్టుంటుంది కదా! వెంటనే బయలు దేరతానమ్మా.”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            “అలాగే గురువుగారు. చాలా ధన్యవాదాలు. నమస్కారం ఉంటా గురువుగారు.”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            “అలగేనమ్మా”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">             తన ఆఫీసు రూం లోంచి బయటికొస్తూ, “గురువుగారు నా కోసం వస్తారు. తేజ దగ్గరున్నానని చెప్పండి” అంటూ బయలుదేరింది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">             తేజా అటూ ఇటూ తిరుగుతున్నాడు. ఏదో మనసులో భయం. ఎందుకో తెలీని గుబులు. సీతారామయ్య అలాగే చూస్తున్నాడు తేజా వంక.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            అదే సమయంలో అరుంధతి లోపలికొచ్చింది. “తేజా!” పిలిచింది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            “మేడమ్!..ఎప్పుడొచ్చారు?” అడిగాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            “ఇప్పడే...ఏంటి? అలా ఉన్నావ్!”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            “ఏం లేదు మేడమ్.”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            “గురువుగారు నిన్ను చూడ్డాని కొస్తున్నారు. నాకు తెలిసి వచ్చేస్తూంటారు.” అంది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            “అవునా మేడమ్..నాకెందుకో చాలా భయంగా ఉంది. మీ ఆశయాన్న నేనెలా నెరవేర్చ గలనాని”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            “వచ్చే గురువుగారి గురించి నీకు తెలీదు. చాలా గొప్పవారు. ఆయన ఆశీస్సులు నీకుంటే చాలు. నా ఆశయం నెరవేరినట్టే.” </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">             “ఏంటమ్మా..అరుంధతీ! ఆశీస్సులంటున్నావ్?” లోపలికొస్తూ అన్నాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">             “గురువుగారూ! నమస్కారం... రండి. మీ గురించే” </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">           ఆఫీసులో అడిగితే ఇక్కడున్నవని చెప్పారు. ఇంతకీ ఆ మాణిక్యం ఎక్కడ?” అడిగాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">          తేజా చెయ్యి పట్టుకుని, “తేజా! సోమయాజులు గురువుగారు. నమస్కారం చెయ్యి” అంటూ సోమయాజులు గారు నిలబడి ఉన్న చోటుకి తీసుకెళ్ళింది. సోమయాజులు గారు ‘అంధుడా’ అన్న సంజ్ఞకు ‘అవును’ అన్నట్టు తలూపింది. తేజా మెల్లిగా వంగి సోమయాజులు గురువుగారి పాదాలకు</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“నమస్కారం సర్!”  నమస్కరించాడు వినయంగా.  </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">             “లే నాన్నా...లే..మనోవాంఛా ఫలసిద్ధిరస్తు...” తేజాని లేవదీస్తూ..”అర్ధవైందమ్మా..నీ తాపత్రయం.”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">               తేజా! నీ గిటారు తీసుకుని నేను చూసిన ఆరోజు వాయించావు..అదే ఒక్కసారి గురువుగారికి వినిపించు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">               “అలాగే మేడమ్..” అంటూ తన బాబాయ్ ఇచ్చిన గిటారు తీసుకొని ‘ఎదరో మహాను భావులు’ అంటూ ఆ ఉన్న మూడు తీగల మీద నాదాన్ని పలికిస్తుంటే, సోమయాజులు గారు అతని వేళ్ళ కదలికలను క్షుణ్ణంగా పరిశీలిస్తున్నాడు. అతనిలోని తపన కొట్టొచ్చినట్టు కనబడింది. తేజా కీర్తన ముగించాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">             “చాలా బావుంది...ఎలా నేర్చుకున్నవు..”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">             “నాకేం తెలీద్సర్...” వినయంగా చెప్పాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">             “అమ్మా! కారణం లేందే నువ్వు ఏపనీ చెయ్యవు..మంచి నిర్ణయం తీసుకున్నావు. తేజా! నువ్వ చాలా అదృష్ట వంతుడివి. తప్పకుండా ఈ ప్రపంచానికి ఓ గొప్ప కళాకారుణ్ణి అందిస్తాను.”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">              తేజా కళ్ళలో నీళ్ళు సుళ్ళు తిరుగుతున్నాయి. అది గమనించిన అరుంధతి భుజంమీద చెయ్యి వేసి అనునయించింది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">             “అరుంధతీ! మంచిరోజు చూసి పాఠం మొదలు పెడదాం. ఇంతకీ ఏమీ నిర్ణయించావ్ ఇన్స్ట్రుమెంటు.” అడిగాడు సోమయాజులు గారు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">              “మాండొలిన్ గురువుగారు. ఎందుకో అదైతే బావుంటుందని పించింది. నిన్న మార్కెట్టు కెళ్ళి తీసుకొచ్చాను కూడా..మీతో చెప్పకుండా చేసినందుకు ఏమీ అనుకోకండి గురువుగారు” వేడుకోలుగా అంది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">               ఇందులో అనుకునేదేం ఉందమ్మా..నీ నిర్ణయం వెనుక ఎంతో అంతరార్థం ఉంటుంది. తేజా! ఇది మనిద్దరికీ ఓ ఛాలెంజ్. అహోరాత్రులు కష్టపడాలి. అటు సంగీతం, ఇటు మామూలు చదువు. అరుంధతమ్మ కళ్ళ పడడం నీ పూర్వజన్మ సుకృతం...ఉంటానమ్మా..అరుంధతీ!”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">          “గురువుగారు చిన్న విన్నపం...మీరు వెళ్ళేప్పుడు మాండొలిన్ తీసుకు వెళ్ళి శారదాంబ పాదాల దగ్గర ఉంచి అర్చన చేయించి తీసుకు రండి”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">         “ఎంత ఉన్నతురాలవమ్మా! తప్పకుండా...తేజా యుద్ధానికి రెడీగా ఉండు”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">  “అలాగే గురువుగారు” </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> అరుంధతి, సోమయాజులు బయల్దేరారు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">  *********</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">           ఆ రోజు రాత్రి ప్రాక్టీసు చేస్తునే ఉన్నాడు..సీతారామయ్య ఆశ్చర్యంగా చూస్తున్నాడు తేజా వైపు. తేజా మాత్రం కఠోరమైన సాధన చేస్తున్నాడు. అవును హైదరాబాద్ ప్రోగ్రాం గనక సక్సెస్సయితే..ఇక తేజా వెనక్కి తిరిగి చూసుకునే పనుండదు. అందుకే తేజాలో పట్టుదల బాగా పెరిగి పోయింది. </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            సీతారామయ్య తేజా వంక చూస్తూ, “ఎంత మారిపోయావయ్యా...ఈ ఆరేళ్ళ కాలంలో..అరుంధతమ్మ ఎంత ముచ్చట పడుతోందో నిన్ను చూసి...చాలా అదృష్టంరా నీది.”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">           “హైదరాబాద్ ప్రోగ్రాం గురించి గురువుగారు చాలా గొప్పగా చెప్పారు. పెద్దపెద్ద వాళ్ళందరూ వస్తారట. మంచి పేరుతో పాటు మన ఆశ్రమానికి మంచి జరుగుతుందని చెప్పారు. అందుకే సర్...ఈసాధన.” </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">           “నువ్వు సాధిస్తావ్.. ఇక పడుకో.”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">           “అలాగే సర్” అంటూ నిద్రపోవడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాడు. ఎప్పడో నిద్ర పట్టేసింది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                                                         *************</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">           కిటికీ దగ్గర నిలబడి ఎక్కడ్నుంచో వస్తున్న ‘కల కానిది విలువైనది..బ్రతుకు కన్నీటి.....’పాట వింటున్నాడు. తన జీవితానికి సరిపోతుంది. అవునునిజవేఁ....తనకి చదువు లేదు. సంస్కారం లేదు...కెరాఫ్ ప్లాట్ ఫారం. కానీ, ఈరోజు...ఆ మహాతల్లి కరుణ వలన చదువు, సంగీతం, మంచి జీవితం తన సొంతం య్యాయి. ఆమే చేరదియ్యక పోతే తన జీవితం...తలుచుకుంటేనే అతనికి భయమని పించింది. ఎందుకో ఓసారి ఆమెను కలసి తన కృతజ్ఞత చెప్పాలని మెల్లగా తన చేతికర్ర తీసుకుని ఆఫీసు రూం దగ్గరకి చేరుకుని,”మేడమ్..లోపలి రావచ్చా?” అడిగాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            తేజా! ఏంటివాళ కొత్తగా...రా..రా..” చెయ్యి పట్టుకుని లోపలికి తీసుకెళ్ళి కుర్చీలో కూచో బెట్టి తన సీట్లో కూర్చుంది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            “ఇబ్బంది పెట్టానా మేడమ్..”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">             “దేనికి ఇబ్బంది...నాకిష్టమైన ‘సిరివెన్నెల’ సినిమా చూస్తున్నాను.”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            “అయితే ఇబ్బంది పెట్టాను మేడమ్...అందులో కూడా హీరోకి నాలాగే కళ్ళుండవట కదా మేడమ్. బాబాయ్ చాలా సార్లు చెప్పేవాడు. అది సలహా సినిమా కాబట్టి ఏదైనా అవుతుంది. నిజ జీవితాలు అలా ఉండవని చెప్పాడు...”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">             “నువ్విప్పుడు పెద్ద సంగీత విధ్వాంసుడివి. హైదరాబాద్ రవీంద్రభారతిలో నీ ప్రోగ్రాంగురించి ఎన్ని పత్రికలు రాశాయో తెలుసా? అన్నట్టు ‘జంధ్యాల పికిల్స్’ వారు మన ఆశ్రమానికి ఇరవై ఐదు వేల రూపాయిల చెక్కు పంపించారు..”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">              “మేడమ్..ఇదంతా మీ గొప్పతనం...మీలోని వ్యక్తిత్వానికి ఇవ్వన్నీ నిలువెత్తు నిదర్శనాలు. నాదేమీ లేదు మేడమ్.”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">              “ఇది చెప్పడానికా వచ్చావ్..ఇంకా..”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">              “ఏంలేదు మేడమ్...అదీ..” నసిగాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">               “ఏదో చెప్పలనుకుంటున్నవ్..ఏంటది?”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                “మీరు కురిపించే ప్రేమ..దయ..కరుణ ఎంతోమంది నాలాంటివాళ్ళ జీవితాల్లో వెలుగు నింపాయి. కానీ, మీ జీవితంలో...ఈచీకటేంటి మేడమ్?..ఎవరు మేడమ్ అతను..”భయంగా అడిగాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">              “తేజా! ఎక్కడుండాలో..అక్కడుండు” చాలా కోపంగా అరిచింది. కరుణామూర్తిగా తెలిసిన ఆమెలో ఇంత కోపం ఎప్పడూ చూడలేదు తేజా.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">             “క్షమించండి మేడమ్. ఇంకెప్పడూ మీ మనసును బాధ పెట్టను...సారీ..మేడమ్.”అంటూ మెల్లిగా లేచి వెళ్ళిపోయాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">               మనసు పరిపరి విధాల పోతోంది. కదురు లేకుండా తిరుగుతున్నాడు. ఏం చెయ్యాలో తోచడం లేదు. సీతారామయ్య. తేజా అంతర్మథనాన్ని గుర్తించాడు లోపలికొస్తూ.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">              “ఏది ఏవైనా నువ్వు తొందర పడ్డావబ్బాయ్. మేం ఇన్నాళ్ళుగా ఇక్కడే ఉంటూ ఏరోజూ ఆమె గతం గురించి ఆలోచించనూ లేదు...అడగనూ లేదు. అరుంధతిని ఎప్పడూ అలా చూడలేదు. దేవతని శాంతంగా చూడాలి తప్ప ఇలా ఉగ్రంగానా...”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">               “అవున్సార్...నేను తొందర పడ్డాను...తప్పు చేసాను. ఆ అమృతమూర్తికి నా ముఖం చూపించలేను సర్” ముఖం మీద రెండు చేతులు పెట్టుకొని ఏడుస్తున్నాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">             “నిద్రపో...చాలా టైమయ్యింది..ఊరుకో..రేపటికంతా చల్లబడుతుంది.” ఓదారుస్తూ తాను నిద్రకుపక్ర మించాడు.   </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">         తేజాకి నిద్ర రావడం లేదు. తనకి చీకటీ వెలుగూ రెండూ ఒక్కటే. కంటికి నిద్ర పడితే చీకటి తెలుస్తుంది. లేకపోతే అతనికి రాత్రింబవళ్ళు రెండూ ఒక్కటే. ఎంత గింజుకున్నా నిద్ర రావడం లేదు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">మెల్లిగా లేచి మాండొలిన్ తీసుకుని శృతి చేసి వలజ రాగం ఒక్కసారి ఆరోహ ణవరోహణలు చూసుకుని వాయించడం మొదలు పెట్టాడు. ఎడం చేతి వేళ్ళు చాలా వేగంగా కదులుతున్నాయి. అతని మనసు పడే సంఘర్షణ తాలూకు బాధ చాలా స్పష్టంగా ఆ తీగలమీద ధ్వనిస్తోంది. తన ప్రయత్నం లేకుండానే తంత్రులు అతని మనసుపొరల్లోకి తొంగి చూస్తూ ధ్వనిస్తున్నాయి.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                               అదే సమయంలో సీతారామయ్య కు మెలకువ వచ్చి చూసాడు. ఏంజరుగుతోందో కాసేపటిదాకా అర్ధం</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                               కాలేదు. వెంటనే తేరుకుని చూసేసరికి తేజా ఎడంచేతి వేళ్ళనుంచి రక్తం కారుతోంది. ఎంత ఆపాలని</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                               ప్రయత్నించినా తేజా తన వాదనను ఆపలేదు. అలా వాయిస్తూనే ఉన్నాడు. ఒక్క ఉదుటున అరుంధతి</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                         దగ్గరకి వెళ్ళి విషయం చెప్పాడు. సీతారామయ్య,  అరుంధతి పరుగులాంటి నడకతో లోపలి కొచ్చారు. </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                         ఆ దృశ్యం చూసి నిర్ఘాంత పోయింది. తేరుకుని ఇద్దరూ ఎంత ప్రయత్నించినా  తేజా ఆగలేదు. అరుంధతి</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                         తేజా చెంప చెళ్ళమని పించింది. తేజా ఆగిపోయాడు. సీతారామయ్య స్థాణువులా నిలబడి పోయాడు</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                  “ఏంట్రా...నీ బాధేంటి? ఎందుకురా ఇలా...” చేతివేళ్ళు పట్టుకుని కన్నీళ్ళు పెట్టుకుంది..ఆమెచెంపల వెంబడి కన్నీళ్ళు తేజా చేతిమీద పడ్డాయి.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                                     “మేడమ్...మీరు నాకోసం బాధపడుతున్నారా..పుణ్యాత్ముల కన్నీళ్ళు నేల రాలడం మంచిది కాదంటారు ...వద్దు మేడమ్...నన్ను క్షమించండి. నేనొక మూర్ఖుణ్ణి..కానీ, కళ్ళు లేకపోయినా నీళ్ళుంటాయిమేడమ్.” ఏడుస్తున్నాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                                      “నీకు కన్నీళ్ళు లేవని ఎవరు చెప్పార్రా..నాకు తెలుసు నీ మనసేంటో. హైదరాబాద్ ప్రోగ్రాంఅయిపోయి వారం రోజులైనా నీలో సంఘర్షణ తగ్గలేదు. అక్కడ జరిగిన విషయం నిన్ను బాధ పెట్టిందనీనాకు తెల్సు. వాణ్ణి గురించి తెలుసుకుని ఏంచేస్తావ్రా..నా జీవితంలో అదో పీడకల. ...తెలుసుకుని జాలిపడతావా....అయితే విను...నేను చదువుకుంటున్న రోజులు. ఒక్క సంవత్సరం ఆగితే చేతికి డిగ్రీ వచ్చేది.అందరాడ పిల్లల్లాగానే నేనూ ౠన్నో అందమైన కలలు కన్నాను. సివిల్ ల్ పరీక్షలు రాసి పేదవారికి సేవ చెయ్యాలనుకున్నాను. అంతలో ఆవ్యక్తితో పరిచయం..విద్యా..విద్యా...”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                                           ***********</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                                                 “విద్యా!....ఏంటీ..ఏఁవైపోయావ్...రెండు రోజుల్నుంచి కంటిమీద కునుకు పడితో ఒట్టు” సత్యమూర్తి గోముగా అడిగాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">             “ఏంలేదు..అర్జంటుగా ఇంటికి రమ్మని కబురు చేసారు. మనం తొందరగా పెళ్ళి చేసుకోవాలి. మన విషయం ఇంట్లో తెలిసి పోయింది.” విద్యాధరి.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                “చూడు విద్యా!...మా ఇంటి ఆచార వ్యవహారాల గురించి నీకు బాగా తలుసు. పైగా నాకు పెళ్ళి కావలసిన చెల్లి ఉంది. మనం తొందరపడి పెళ్ళి చేసుకుంటే తనకిక పెళ్ళి కాదు. నామాట మీద నీకు నమ్మకం లేదా?” అన్నాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">             తన కారణంగా సాటి ఆడపివల్ల కి అన్యాయం జరిగడం తనకిష్టం లేదు. చేసేదేమి లేకమాట్లాడలేకపోయింది. </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">          అలా నెలలు గడిచిపోయాయి. సంవత్సరం తరవాత సత్యమూర్తి తన మేనమామ కూతుర్ని పెళ్ళి చెసుకున్నాడని తెలిసి నిలదీసింది విద్యాధరి. ఏం ప్రయోజనం? ఏవో కథలు చెప్పాడు. తను మోసపోయానని తెలుసుకుంది. అంతా అయి పోయింది కాలం కర్పూరంలా ఆవిరై పోయింది. విద్యాధరి జీవితం కొవ్వొత్తిలా కరిగి పోయింది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            ఇన్నేళ్ళ తరవాత మళ్ళీ వచ్చి, “విద్యా నన్ను క్షమించు...అప్పుడేదో అలాజరిగి పోయింది. నేనుచేసింది తప్పే..మళ్ళీ మనం కలిసి జీవించే అవకాశం వచ్చింది. ఎంతకాలం ఇలా ఒంటరిగా బతుకుతావు. మళ్ళీ మనం పెళ్ళి చేసుకుందాం.” అన్నాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            “చూడు మిస్టర్...ఒక ఆడది ఇష్టపడి తెల్ల గుడ్డలు కట్టుకుంటే మీ ఆచారంలో ఏఁవంటారు. మొగుడుచచ్చిన ముండ అంటారు. అర్ధమైందనుకుంటా...నువ్వు పెళ్ళి చేసుకుంటే పోనీలే నా లాంటి మరో ఆడది సుఖపడుతుందనుకున్నాను. కానీ, అనుమానంతో ఆమెను వదిలించుకుంటావనుకో లేదు. నిన్ను చూస్తేమగజాతే అసహ్యించు కుంటుంది. నా దృష్టిలో నువ్వెప్పుడో....వద్దు...వెళ్ళిపో..మళ్ళీ ఎప్పుడూ నన్నుచూడ్డానికి ప్రయత్నించకు” చాలా నిష్కర్షగా చెప్పింది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">             చేసేది లేక సత్యమూర్తి వెళ్ళిపోయాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                                    **************</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            “అలా నాజీవితంతో ఆటలాడుకున్నాడు. హైదరాబాద్ లో అనుక్షణం నరకయాతన అనుభవించాను.ఇంకక్కడ ఉండలేక తెలిసిందే నవాళ్ళ ద్వారా ఇలా ఈ వైజాగ్ లోని ఈ ఆశ్రమానికి చేరుకున్నాను. ఆశ్రమాన్నినడిపే నిర్మలమ్మ గారు నన్ను చేరదీసి  ధైర్యం చెప్పి విద్యాధరిని అరంధతిగా చేసింది. అవసానదశలో ఈ ఆశ్రమబాధ్యతలు నాకప్ప చెప్పి తను తనువును చాలించారు. తరవాత అమ్మా, నాన్నా ఇక్కడే కాలం చేసారు.”నిట్టూర్చింది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">              సీతారామయ్య కళ్ళు చెమర్చాయి. తేజా మాండొలిన్ పక్కన పెట్టి అరుంధతి కాళ్ళమీద పడి చిన్నపిల్లాడిలా వెక్కివెక్కి మరీ ఏడుస్తున్నాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">రుంధతి లేవదీసి ఓదార్చింది. చేతి వేళ్ళవంక చూసి చాలా బాధపడి పోయింది. డాక్టర్ రోజూ వచ్చి వైద్యం చెయ్యడంతో బాగా తగ్గిపోయింది.తాను చేసిన పనికి దాదాపు వారం రోజులు సాధన చెయ్యలేక పోయాడు తేజ. విషయం తెలుసుకుని సోమయాజులు గారు కూడా చాలా బాధ పడ్డాడు. మరల తన సాధన ప్రారంభించాడు తేజ.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">              ఆ రోజు తేజాకి ఓ ఛాలెంజ్ అనే చెప్పాలి. అంతకమునుపు చేసిన కచేరీలు వేరు..ఇప్పడు తనుచెయ్యబోయే ప్రోగ్రాం వేరు. అఞతక ముందు ఎన్ని ఆల్బమ్స్ చేసినా ఆ అనుభవం వేరు. ఇదే అరుంధతి తేజాజీవితంలో కోరుకున్న మలుపు. వచ్చే వాళ్ళందరిలో ఎక్కువ మంది ఫారిన్ డెలిగేట్సే. తేజా వాళ్ళ మనసుల్ని రంజింప చెయ్యగలిగితే సంవత్సరం పాటు ఫారిన్ ప్రోగ్రాములే.  మనసులో అనుకుంటున్నాడు.”ఇది గనకజరిగితే..నాకు పేరుతో పాటు నన్నింతవాణ్ణి చేసిన మేడమ్ ఎంతో సంతోష పడతారు. నాకు ఆశ్రయాన్ని కల్పించిన ఈ ఆశ్రమానికి ఎంతో మేలు జరుగుతుంది.” అతని మస్తిష్కంలో ఆలోచనలు రివ్వున తిరుగుతున్నాయి.ఎన్నడూ లేనంత ఉద్వేగానికి గురౌతున్నాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            అది గమనించిన సోమయాజులు గారు, “చూడమ్మా!..తేజా ఎందుకో చాలా కంగారు పడుతున్నాడు.ఒకచోట నిదానంగా ఉండలేక పోతున్నాడు. నువ్వు ధైర్యం చెబితే చాలు...వెళ్ళమ్మా..” అన్నాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">          అరుంధతి తేజా భుజం మీద చెయ్యి వేసి, “ఏంటమ్మా...ఊఁ...ఏం ఫరవాలేదు...ఎప్పడూ లేనిది ఇంత టెన్షన్ పడుతున్నావ్?”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">           “ఏంలేదు మేడమ్...అది..అది..నా గురించి కాదు మేడమ్...మరి...” నసిగాడు</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">              “అర్ధమయ్యింది...ఇప్పడీ అవకాశం పోతే ఆశ్రమాని కచ్చే విరాళాలు పోతాయేమోనని భయం...అంతేగా...విధాత ఏంనిర్ణయిస్తే అదే జరుగుతుంది. నువ్వ చెయ్యల్సిన ప్రయత్నం నువ్వు చెయ్యి.” భుజంచేతులతో చరుస్తూ ధైర్యం చెప్పింది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">         చెన్న పట్టణం నడుమ ‘నడిగర్ సంగం’ ఆడిటోరియం క్రక్కిరిసి పోయింది. జనం ఆతృతతో కచెరీ కోసంఎదురు చూస్తున్నారు.అంతలో...”రెస్పెక్టెడ్ డిస్టింగ్విష్డ్ గెస్ట్సు! లేడీస్ అండ్ జంటిల్మన్! నౌ ద కర్నటిక్ క్లాసికల్ మ్యూజిక్ ఆన్మాండొలిన్ విల్బి పెర్ఫర్మ్డ్ బై మిస్టర్ విశ్వతేజ.” అనౌన్స్ చెసారు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">           “అంతా మంచే జరుగుతుంది..పద” అరుంధతి.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">         “మేడమ్ మీరు నాదగ్గరే కూర్చోండి మేడమ్. గురువుగారు చెప్పినట్టు ఆ శారదాంబ నాపక్కనే ఉన్నంత ధైర్యంగా ఉంటుంది. గురువుగారు మీరూ చెరో పక్కన ఉంటే చాలు..” అన్నాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">           ఇద్దరూ తేజాని డయాస్ మీద కూర్చో బెట్టి వాళ్ళు కూడా కూర్చున్నారు. జనం కరతాళ ధ్వనులతో ఆడిటోరియం అంతా మారు మోగింది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">            ఎందరో మహానుభావులు..అందరికీ వందనములు...నమస్కారం చేసి శృతి చూసుకున్నాడు . మృదంగం,వయోలిన్ వాయిద్య సహకారులు సన్నద్ధమయ్యారు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">      ‘మహా గణపతిం..మనసా స్మరామి....’ తో కచేరీ ప్రారంభమయ్యింది. ఆద్యంతం తన మాండొలిన్ తంత్రులపైవేళ్ళతో లయ విన్యాసం చేసి మంత్ర ముగ్ధుల్ని చేసాడు.‘హిమగిరి తనయే..హేమలతే..’ అమ్మని తన్మయత్వంతో ఆరాధించాడు.‘బంటు.రీతి కలువు ఇయ్యవయ్య రామా...’ అలా అలవోకగా పదిహేను కీర్తనలు మధురంగా పలికించాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                      చివరి కిర్తనగా...</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">             ‘ఎందరో..మహానుభావులు...అందరికీ..’ ఆ స్వరాలతో ఆట లాడుకున్నాడు. చప్పట్లతో ఆడిటోరియంమారుమోగి పోయింది. చాలా మంది ఫారిన్ డౄలిగేట్స్ గౌరవంగా లేచి నిలబడ్డారు. అరుంధతి కళ్ళలోంచి నీళ్ళు జలజలా రాలిపోతున్నాయి. సోమయాజులు గురువుగారు ఆనందంతో చమర్చిన కళ్ళను తుడుచు కున్నాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">           “దయతో ఇక్కడి కి వచ్చిన పెద్దలందరికీ నా విన్నపం. నేను రెండు.మాటలు సవినయంగా మీకుచెప్పాలనుకుంటున్నాను...పాత్రికేయ మిత్రులు దయతో నేచెప్పే విషయాలను ఫారిన్ డెలిగేట్స్ కి చెప్పవలసినదిగా కోరుకుంటున్నాను.” రెండు చేతులూ పైకెత్తి నమస్కరించాడుతేజ.ఒక్కసారి ఆడిటోరియం అంతా నిశ్శబ్దంగా మారిపోయింది. అరుంధతి సోమయాజులు గారూ అలాఉండిపోయారు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">       “అందరికీ శిరసొంచి పాదాభివందనం చేస్తున్నాను. దయచేసి నా గురించి డబ్బా కట్టుకుంటున్నాననిఅనుకోవద్దు. నేనో అంధుణ్ణి..నన్ను చూసిన మీకు అర్ధమయ్యే ఉంటుంది. నేనెవరో..నా తల్లిదండ్రులౄవరో నాకు తెలీదు.నన్ను ఏసంబంధంలేక పోయినా, నాకు ఏమీకాని ‘బాబాయ్’ తన తీగలు తెగిన ఎందుకూ పనికిరాని గిటారు మీద కీర్తనలూ పాటలూ వాయిస్తూ, వైజాగ్ రైల్వే స్టేషన్ లో అడుక్కుంటూ వచ్చిన దాంట్లో నాకూ ఒక ముద్ద పెట్టి పెద్దవాణ్ణి చేసాడు. అంతలోనే నన్ను విడిచి తన గిటారు నాకిచ్చి శాశ్వతంగా వెళ్ళపోయాడు. బాబాయ్ ఏదైతే చేసేవాడో..నేనూదానికే అలవాటు పడ్డాను. ఎన్నో వడి దుడుకులు..మరెన్నో అవమానాలు...అటువంటి సమయంలో ఓ మహాతల్లి నన్ను చేరదీసి అన్నం పెట్టి ఒక మహామనీషిని నాకు గురువుగా ప్రసాదించి ఇంత విద్య నేర్పించింది. నేను పల్చే గాలి, నేనువేసుకున్న బట్టలు, ఈ శరీరం..చివరికి నేను మీముందు ప్రదర్శించిన విద్య అన్నీ  ఆమె పెట్టిన భిక్షే. నా శరీరంలోని ప్రతిఅణువులోనూ ప్రేమామృతము నింపిన దేవత. ఆమె మరెవరో కాదు...ఆ అమృతమూర్తి అరుంధతీ మేడమ్ గారే... నాకు  విద్య, సంస్కారం నేర్పిన  ఆ మహా మనీషి..సోమయాజులు గురువుగారు”</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">              జనం మళ్ళీ కరతాళ ధ్వనులతో నిండిపోయింది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">              “నేను చాలా ఆల్బమ్స్ చేసాను...అది మేడమ్ గారి పర్యవేక్షణలో...కానీ, ఆమెకు తలీకుండా వలజ రాగంలో..కేవలం ‘ప్రేమ’ అనే కన్సెప్టుతో “లివ్ విత్ లవ్” చేసాను. ‘ప్రేమ భగవంతుడంత పవిత్రమైనది. అమ్మనాన్నలంత పవిత్రమైనది. గురువులంత పవిత్రమైనది. తల్లిదండ్రులను ప్రేమించండి...తోడబుట్టినవాళ్ళను ప్రేమించండి. భార్యని, కన్న బిడ్డలని ప్రేమించండి. ఏఆధారం లేని వాళ్ళని ప్రేమించండి. గురువులను ప్రేమించండి. సహాయం చేసినవారిని ప్రేమించండి. సమాజాన్ని ప్రేమించండి. ప్రేమ పేరుతో ఆడవాళ్ళని దయ చేసి మోసం చెయ్యకండి’ నేను చేసిన ఆల్బమ్ లో ఉన్నవే చెప్పాను తప్ప మీకు సలహా చెప్పానని తప్పుగా భావించొద్దు. ఈ సీడీని ఆ అమృతమూర్తి అరుంధతీ మేడమ్ గారికి అంకిత మిస్తున్నాను. నాకు విద్య, వినయం నేర్పిన గురువుగారు దీన్న ఆవిష్కరిస్తారు. దయచేసి సభలో ఉన్నపెద్దలు అన్యధా భావించ వద్దని నా మనవి.” తన కూడా తెచ్చిన సీడీల పాకెట్ సోమయాజులు గారికి అందజేసాడు</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">             తేజా..ఆవిష్కరించిన సీడీని అరుంధతి చేతికిచ్చి అక్కడే తచ్చాడుతున్న సత్యమూర్తి గురించి చెప్పాడు. ఆమెపట్టించుకోలేదు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">           ఈ కట్టెలో ప్రాణం ఉన్నంత వరకూ కచేరీలు చేస్తూనే ఉంటాను. అలా వచ్చిన ప్రతి పైసా నన్ను పెంచిన ఆశ్రమానికే...ఆ మహాతల్లి ఋణం ఎలా తీర్చుకోగలను” అంటూ అరుంధతి వైపు తిరిగి ఆమె పదాలకి నమస్కారం చేసాడు.అరుంధతి పైకి లేపింది.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">              “నేను తేజ చెప్పినంత గొప్పదాన్ని కాదు. సోమయాజులు గురువుగారి తపన..తేజా చేసిన కఠోరమైన సాధన అంతేతప్ప ఇందలో నేను చేసిందేమీ లేదు. ఓ మనిషిలా నడుచుకున్నానుఇదంతా కృషీ, పట్టుదలతోనే సాధ్యమౌతుంది. ఈ సందర్భంగా గీరువులను సత్కరించు కోవలసిన అవసరం ఉంది” అంటూ దుశ్శాలువా, స్వర్ణ కంకణంతో సత్కరించింది. </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                        అదే సందర్భంలో వచ్చిన అతిథులకూ, పాత్రకేయ మిత్రులకూ తెజా చేసిన ఆల.బమ్ సీడీలు’సంగీత ఝరి’,‘అమృతధార’, ‘ఫింగర్స్ మిస్టరీ’,  ‘లివ్ ఫర్ లవ్’ ఇచ్చింది. వెంటనే డయాస్ మీద సభ ఏర్పాటు చేసి  ఫారిన్ డెలిగేట్స్ తో అరుంధతి అన్నీ వివరంగా మాట్లాడుతుంటే సత్యమూర్తి దూరంనుంచి అసూయగా చూస్తున్నాడు. వక్తలందరూ చక్కగా  మాట్లడుతున్నారు. విశ్వతేజా బృందానికి సంవత్సరం పాటు కాంట్రాక్టు ప్రకటించడంతో ప్రేక్షకులు తమ హర్షాతిరేకాలు వ్యక్తంచేసారు.సోమయాజులు గారు, అరుంధతి, అతిథులంతా తేజాని అభినందనలతో ముంచెత్తారు. తేజా ఆనందానికి అవధులు లేవు. తనకి అందనంత ఎత్తుకి  ఎదిగిపోయిన ఆమె ఇప్పుడు తన విద్యాధరి కాదు..అమృతమూర్తి. అని తనలో తాను అనుకుంటూ ముందుకి వెళ్ళబోతూ ఎవరికో  తగిలి ”సారీ” అన్నాడు.అవతలి వ్యక్తి “ఏంబాబూ! పగటి కలలు కంటున్నావా...”అడిగాడు.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">                         “సారీ..సారీ..” అంటూ గమ్యం లేని పయనం మొదలు పెట్టాడు...</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"> ***</span></div>
</div>

అరుంధతి

అరుంధతి మంత్రవాది వి.వి.సత్యనారాయణ విశాఖపట్నం రైల్వేస్టేషన్ రెండవ ప్లాట్ఫరం లో బెంగళూరు నుంచి వచ్చిన గరీబరథ్ కీచ...

అచ్చంగా తెలుగు

జర్నీ ఆఫ్ ఏ టీచర్ - 12

శ్రీథరమాధురి -57

నెత్తుటి పువ్వు - 3

ఈ దారి మనసైనది -12

తామరాకు

అరుంధతి

వ్యక్తిత్వ వికాసం

Followers

Featured Post

జర్నీ ఆఫ్ ఏ టీచర్ - 12

Google+ Followers

సినిమా