"బంగారు" ద్వీపం (అనువాద నవల) -32

"బంగారు" ద్వీపం (అనువాద నవల) -32

అనువాదం : గొర్తి వేంకట సోమనాథ శాస్త్రి (సోమసుధ)

Original : Five on a treasure Island (1942)

Wrier : Enid Blyton

 

@@@@@@@@

(సుద్దముక్క గుర్తులను అనుసరించి స్టోరుగదికి చేరుకున్న డిక్, ఆ గదిలో జార్జి, జూలియన్‌లు బంధించబడ్డారని తెలుసుకుని, వారిని విడిపిస్తాడు. తాను అక్కడికెలా వచ్చాడో వాళ్ళకు చెప్పి, దుండగులు పడవ మీద ఊళ్ళోకి వెళ్ళారని డిక్ చెబుతాడు. వాళ్ళు బంగారం తీసుకెళ్ళటానికి ఓడను తీసుకు రావటానికి వెళ్ళి ఉండవచ్చునని, ఈలోపున తాము అక్కడినుంచి తప్పించుకుని పోకుండా దుండగులు తమ పడవ తెడ్లను పట్టుకుపోయారని జూలియన్ ఊహిస్తాడు. వాళ్ళను ఆ స్టోరుగదిలో బంధించటానికి డిక్ కాపలా ఉంటాడని, మిగిలినవారు గట్టుకి వెళ్ళి ఎవరినైనా సాయం తీసుకొద్దామని సలహా ఇస్తాడు. తరువాత. . . .)

@@@@@@@@@

"కింద ఉన్న డిక్ సంగతేమిటి?" ఒక్కసారిగా అన్నె అడిగింది.

"నేను బావి మార్గంలో పైకి ఎక్కగలను" డిక్ ఆత్రుతగా చెప్పాడు. "నేను కిందకు వెళ్ళి దాక్కుంటాను. "ఆ వ్యక్తులను గదిలో గడియ పెట్టటానికి నా వంతు కృషి చేస్తాను. ఒకవేళ నేను తప్పించుకోవలసి వస్తే, బావి గొట్టం ద్వారా పైకి వస్తాను. ఆ మనుషులకు దాని గురించి తెలియదు కద! అందువల్ల వాళ్ళు స్టోరు గదిలో బందీలు కానప్పటికీ, నేలమాళిగలో భూగర్భ ఖైదీలవుతారు."

పిల్లలు ఈ ప్రణాళిక గురించి మాట్లాడుకొన్నారు. తమ ఆలోచనలో యిదే ఉత్తమమైనదని నిశ్చయించుకొన్నారు. అప్పుడు జార్జి భోజనం ముగిస్తే మంచిదని తాను భావిస్తున్నట్లు చెప్పింది. వాళ్ళంతా సగం ఆకలితో ఉన్నారు. ప్రస్తుతం ఆందోళన, బంధనాల నుంచి బయట పడ్డామన్న ఉత్సాహం ముప్పిరిగొనగా, వాళ్ళకు విపరీతమైన ఆకలి వేసింది!

వాళ్ళు చిన్న గది నుండి కొంత ఆహారాన్ని తీసుకువచ్చి సముద్రపు గొందిలో కూర్చుని తిన్నారు. ఆ వ్యక్తుల రాక కోసం సునిశితమైన దృష్టితో పిల్లలు చూస్తున్నారు. సుమారు రెండు గంటల తరువాత చేపలను పట్టే ఒక పెద్ద పడవ వాళ్ళకు దూరంగా కనిపించింది. అదే సమయంలో చుగ్ చుగ్ మన్న మోటారు పడవ శబ్దం వినిపించింది.

"అక్కడ వారు ఉన్నారు" ఉత్సాహంగా జూలియన్ అంటూ ఒక్కుదుటున లేచి నిలబడ్డాడు. "అది బంగారు కడ్డీలను నింపి సురక్షితంగా తరలించటానికి వారు ఉద్దేశించిన ఓడ. . . ఆ మనుషులను వెనక్కి తీసుకొస్తున్న వారి పడవ అక్కడ ఉంది. త్వరగా. . .డిక్. . . నువ్వు కిందకు వెళ్ళి, నేలమాళిగలోకి వారు దిగిన అలికిడి వినేవరకూ దాక్కో!"

డిక్ గుండులా దూసుకుపోయాడు. జూలియన్ మిగిలిన వారి వైపు తిరిగాడు . "మనం దాక్కోవలసి ఉంటుంది" అన్నాడు. "ప్రస్తుతం ఆటుపోట్లు లేవు గనుక, మనం అక్కడ ఆ నీటిలో ములగని రాళ్ళ వెనుక దాక్కుందాం. ఆ వ్యక్తులు అన్నె, డిక్ ల కొరకు వెతకరని నాకు ఎందుకో అనిపిస్తోంది. కానీ వెతకొచ్చు. త్వరగా రండి."

వాళ్ళంతా రాళ్ళ వెనుక దాక్కున్నారు. మోటారు బోటు చప్పుడు చేస్తూ ఆ చిన్న రేవులోకి ప్రవేశించటం వారు విన్నారు. ఆ మనుషులు ఒకరినొకరు పిలుచుకోవటం కూడా విన్నారు. ఈసారి శబ్దాలను బట్టి యిద్దరి కన్నా ఎక్కువమంది ఉన్నట్లు తెలుస్తోంది. తరువాత, వచ్చిన మనుషులు ఆ ప్రాంంతాన్ని వదిలి శిధిలమైన కోట దారిలో చిన్న కొండపైకి ఎక్కారు.

జూలియన్ రాళ్ళ వెనుక పాక్కుంటూ వెళ్ళి, ఆ మనుషులు ఏమి చేస్తున్నారో తొంగి చూసాడు. డిక్, అన్నె వచ్చి మిగిలిన యిద్దరినీ రక్షించకుండా, నేలమాళిగ ప్రవేశద్వారం దగ్గర తాము ఎత్తుగా పేర్చిన రాతిపలకలను, వాళ్ళు అడ్డు తొలగిస్తున్నారని అతను ఖచ్చితంగా భావించాడు.

"జార్జి! రా" జూలియన్ లోగొంతుకతో ఆమెను పిలిచాడు. "ప్రస్తుతం ఆ మనుషులు మెట్లు దిగి నేలమాళిగలోకి వెళ్తారనుకొంటాను. మనం తప్పక వెళ్ళి, ఆ పెద్ద రాళ్ళను వాళ్ళు తీసిన చోటే తిరిగి పెట్టడానికి ప్రయత్నించాలి. శీఘ్రం."

జార్జి, జూలియన్ మరియు అన్నె చప్పుడు కాకుండా, వేగంగా కోట యొక్క పాత ప్రాంగణంలోకి పరుగెత్తారు. రాళ్ళను నేలమాళిగ గుమ్మం దగ్గర నుంచి తొలగించినట్లు పిల్లలు గమనించారు. మనుషులు లోపలకు మాయమయ్యారు. వాళ్ళు స్పష్టంగా మెట్లు దిగి వెళ్ళిపోయారు. ముగ్గురు పిల్లలు భారీ రాళ్ళను తిరిగి వెనుక ఉన్న చోటికి లాగటానికి తమ వంతు కృషి చేసారు. కానీ వాళ్ళ బలం ఆ మనుషులతో సమానంగా లేదు. మరీ బరువుగా ఉన్న రాళ్ళను వాళ్ళు ఏమాత్రం కదల్చలేకపోయారు. అందుకే వాటి బదులు మూడు చిన్న రాళ్ళను అడ్డుపెట్టారు. ఆ మనుషులకు వాటిని క్రిందనుంచి పక్కకు కదపటం చాలా కష్టమని జూలియన్ ఆశించాడు. "ఇక డిక్ వాళ్ళను స్టోరు గదికి గడియ పెట్టి బంధించటమే మిగిలింది" మిగిలిన వారితో చెప్పాడతను. "పదండి. ప్రస్తుతం నూతి దగ్గరకు వెళ్దాం. డిక్ అక్కడనుంచే పైకి రావాల్సి ఉంటుంది. ఎందుకంటే అతను ఈ గుమ్మంలోనుంచి బయటకు రావటం అసాధ్యం."

వారందరూ నూతి దగ్గరకు వెళ్ళారు. డిక్ దాని మీద ఉన్న పాత చెక్క పలకను తీసివేసాడు. అది నేలపై పడి ఉంది. పిల్లలు నూతిలోనికి తొంగి చూస్తూ ఆత్రుతగా వేచి ఉన్నారు. డిక్ ఏమి చేస్తున్నాడు? నూతి నుంచి వాళ్ళేమీ వినలేరు. లోపల ఏమి జరుగుతుందో తెలుసుకోవాలన్న కోరిక మాత్రం వారిలో కలుగుతోంది.

కింద చాలా ఘటనలు చోటుచేసుకొన్నాయి. ఇద్దరు వ్యక్తులు తాము తెచ్చిన మరొకతనితో కలిసి కింద ఉన్న నేలమాళిగల వైపు వెళ్ళారు. పిల్లలు ఊహించినట్లుగానే, తాము స్టోరు గదిలో బంగారపు కడ్డీలతో పాటు బంధించిన జార్జి, జూలియన్, కుక్క ఎలా ఉన్నారో చూడాలని ఆత్రంగా వెళ్తున్నారు. వారు నూతి గొట్టాన్ని దాటుతున్నప్పుడు, దానిలో ఆత్రంగా ఎదురుచూస్తున్న చిన్న కుర్రాడు దాక్కున్నాడని ఊహించలేదు. వారు తనను దాటగానే ఆ గొట్టంలో దాక్కున్న డిక్ బయటకు వచ్చాడు. నిశ్శబ్దంగా తన అడుగులు చప్పుడు కాకుండా మెల్లిగా వారిని అనుసరించాడు. ఆ వ్యక్తుల చేతిలోని టార్చీల బలమైన వెలుగును అతను చూడగలుగుతున్నాడు. ఆ పెద్ద గుహల మధ్య దుర్గంధభూయిష్టమైన బాటల్లో వెడుతుంటే, అతని గుండె వేగంగా కొట్టుకోసాగింది. వారు ఆ సన్నని మార్గంలోనుంచి సముద్రపు అలల వల్ల ఏర్పడిన విశాలమైన గుహ మార్గంలోకి మలుపు తిరిగారు.

"ఇక్కడే!" వాళ్ళలో ఒకడు అక్కడ ఉన్న పెద్ద తలుపు ముందు నిలబడి, తన చేతిలోని టార్చీ వెలుతురును దానిపై కేంద్రీకరించాడు. "బంగారం, ఆ పిల్లలు దీని లోపలే ఉన్నారు."

ఆ వ్యక్తి తలుపుకి పైన, కింద ఉన్న గొళ్ళాలను తీసాడు. డిక్ వేగంగా వెళ్ళి ఆ తలుపు గొళ్ళాలను పెట్టాలనుకొన్నాడు. అలా చేయకపోతే, ఆ గదిలో నుంచి జార్జి, జూలియన్ తప్పించుకొన్నారని గమనించిన తక్షణమే ఆ ముగ్గురు వ్యక్తులు అప్రమత్తులైపోతారు.

ఆ వ్యక్తి తలుపు తెరిచి, గదిలోకి అడుగు పెట్టాడు. అతన్ని రెండవ వ్యక్తి అనుసరించాడు. డిక్ ధైర్యం కూడగట్టుకొని, మెల్లిగా పాక్కుంటు తలుపు దగ్గరకు వెళ్ళాడు. మూడవ వ్యక్తి కూడా లోనికి అడుగుపెట్టేవరకూ ఆగాడు. ఆపై డిక్ ధడేలున తలుపును మూసి గడియ పెట్టేయాలి.

గదిలోకెళ్ళిన మొదటి వ్యక్తి తన టార్చీ వెలుగుని చుట్టూ ప్రసరింపజేసి, గట్టిగా అరిచాడు. "పిల్లలు తప్పించుకొన్నారు! ఎంత దారుణం! వాళ్ళెక్కడున్నారు?"

ఆ సమయానికి యిద్దరు వ్యక్తులు గదిలో ఉండగా, మూడవ వాడు లోనికి అడుగుపెట్టాడు. డిక్ ముందుకు దూకి పెద్ద చప్పుడయ్యేలా తలుపుని మూసాడు. ఆ శబ్దం చుట్టూ ఉన్న గుహలు, బాటల్లో ప్రతిధ్వనించింది. గొళ్ళాలను పెడుతున్న డిక్ చేతులు వణుకుతున్నాయి. అవి తుప్పు పట్టి మొరాయిస్తున్నాయి. గొళ్ళాలను పెట్టడం ఆ కుర్రాడికి చాలా కష్టంగా ఉంది. ఇంతలో లోపల మనుషులు అప్రమత్తులయ్యారు.

దడేలుమన్న తలుపు శబ్దాన్ని విన్న ముగ్గురు వ్యక్తులు గిరుక్కున వెనక్కు తిరిగారు. మూడవ వ్యక్తి తన భుజంతో ఆ తలుపును బలంగా నెట్టాడు. ఆ సమయానికి డిక్ మొదటి గొళ్ళాన్ని దాదాపుగా పెట్టే స్థితిలో ఉన్నాడు. లోపల ఉన్న ముగ్గురు తమ శక్తితో బలంగా నెట్టగానే గొళ్ళెం ఊడి వచ్చింది.

డిక్ భయంతో వణికిపోయాడు. తలుపు తెరుచుకుంటోందని గమనించగానే, చీకటిబాట వైపు పరుగెత్తాడు. ఆ వ్యక్తులు తమ టార్చీ లైట్ల వెలుతురులో పారిపోతున్న కుర్రాడిని గమనించారు. వాళ్ళు వేగంగా డిక్ వెంట పడ్డారు.

డిక్ పరుగెత్తి నూతి గొట్టం దగ్గరకు చేరుకొన్నాడు. అదృష్టవశాత్తూ, దాని కన్నం టార్చీ లైట్ల వెలుతురు పడని వ్యతిరేకదిశలో ఉండటం వల్ల, అతను వారి కళ్ళ బడకుండా లోనికి దూరగలడు.

ముగ్గురు వ్యక్తులు పరుగెత్తుకొని అక్కడకు వచ్చేలోగా అబ్బాయికి బావి గొట్టంలోకి దూరటానికి తగినంత సమయం దొరికింది. వారిలో ఎవరూ తాము దాటిన నూతి గొట్టంలోకి పారిపోయిన కుర్రాడు దూరాడని ఊహించలేదు. నిజానికి అక్కడ బావి ఉందని కూడా ఆ వ్యక్తులకు తెలియదు.

నిలువెల్లా వణికిపోతూ నూతి వైపు ఉన్న గొట్టం రెండవ అంచుకు పాకుతూ చేరాడతను. అంతకు ముందు తాను యినుప నిచ్చెన మెట్లకు కట్టి వదిలేసిన వేలాడే తాడుని పట్టుకొని, డిక్ పైకి ఎక్కసాగాడు. నిచ్చెన దగ్గరకు చేరుకొన్నాక అతను ఆ తాడుని విప్పేసాడు. దాన్నలా వదిలేస్తే ఆ ముగ్గురు వ్యక్తులు నూతి మార్గాన్ని కనిపెట్టి, ఆ తాడుని పట్టుకొని పైకి ఎక్కి వస్తారని అతను భావించాడు. వేలాడే తాడు లేకపోతే వాళ్ళలా రాలేరు.

అబ్బాయి త్వరగా నిచ్చెన ఎక్కి నూతి పైభాగానికి దగ్గరలో ఉన్న రాతి పలకను పక్కకు జరిపాడు. మిగిలిన పిల్లలు అతని కోసం ఎదురుచూస్తూ కనిపించారు.

డిక్ ముఖాన్ని చూడగానే అతను చేయటానికి ప్రయత్నించిన పనిలో విఫలమయ్యాడని వెంటనే గ్రహించారు. అతన్ని త్వరగా నూతిలోంచి పైకి లాగారు.

"ఇది మంచి పని కాదు" పైకొచ్చాక ఆయాసపడుతూ చెప్పాడు డిక్. "నేను అనుకొన్నట్లు చేయలేకపోయాను. నేను గొళ్ళెం పెడుతుండగా వాళ్ళు బలవంతంగా తలుపుని తెరిచి నా వెంటపడ్డారు. నేను సమయానికి గొట్టంలో దూరగలిగాను."

"ఇప్పుడు వాళ్ళు ప్రవేశద్వారం దగ్గర రాళ్ళను తప్పించి బయటపడాలని ప్రయత్నిస్తున్నారు" అకస్మాత్తుగా అన్నె అరిచింది. "త్వరగా! మనం ఏం చేద్దాం? వాళ్ళు మనందరినీ పట్టుకొంటారు."

"పడవ దగ్గరకు" జూలియన్ అరిచాడు. అతను సాయంగా అన్నె చేతిని పట్టుకొని తీసుకెళ్ళాడు. "నాతో రండి. ఇదొక్కటే మనకున్న ఏకైక అవకాశం. బహుశా వాళ్ళు అడ్డంగా ఉన్న రాళ్ళ గుట్టను కదల్చవచ్చు."

నలుగురు పిల్లలు వసారా వైపు పరుగెత్తారు.

(ఇంకా ఉంది)