ఏలొకో కర్మమా యిందుకుఁ బాలైతిని

ఏలొకో కర్మమా యిందుకుఁ బాలైతినిఏలొకో కర్మమా యిందుకుఁ బాలైతిని.   (అన్నమయ్య కీర్తనకు వివరణ)

                                                                                            డా.తాడేపల్లి పతంజలి                                                                               

ఈ కీర్తనలో అన్నమాచార్యులవారు మానవుని కర్మబంధాలు, సంసార మోహం, మరియు భగవత్కృప వల్ల మాత్రమే వాటి నుండి విముక్తి సాధ్యమని చాలా సులభమైన భాషలో వివరించారు.                       

పల్లవి:

ఏలొకో కర్మమా యిందుకుఁ బాలైతిని

పాలుపడిన యీ జలభ్రమణమువలెను॥

తాత్పర్యము 

నా కర్మఫలమా, నేనెందుకు ఇలా అయిపోయాను?

నేను నీటిలో పడి గిరగిరా తిరిగే జలభ్రమణం (నీటి సుడిగుండం) లాగా చిక్కుకుపోయాను కదా!

విశేషము 

ఈ పల్లవిలో అన్నమాచార్యులవారు తమ కర్మఫలం గురించి, దాని వల్ల సంసార చక్రంలో చిక్కుకున్న మానవ స్థితి గురించి వివరిస్తున్నారు. నీటి సుడిగుండంలో చిక్కుకున్న వస్తువు ఎంత ప్రయత్నించినా బయటపడలేనట్లు, మనిషి కూడా కర్మల వల్ల సంసార బంధంలో చిక్కుకొని విముక్తి పొందలేకపోతున్నాడని చెబుతున్నారు.

చరణం 1:

ధరలోఁ బుట్టినప్పుడే తలఁచ నీ యాత్మ

మరుగఁడు పరమైతే మరచీఁగాని

అరిది దుర్భాషల నలవడ్డనాలికె

హరినామములయందు నలవడదు॥ఏలొ॥

తాత్పర్యము 

భూమిపై పుట్టినప్పుడే నీ ఆత్మను (పరమాత్మను) స్మరించాలి.

కానీ అది మరచిపోయి, ఈ లోకసుఖాలకు మానవుడు అలవాటు పడ్డాడు..

చెడు మాటలు (దుర్భాషలు) మాట్లాడటానికి అలవాటుపడిన ఈ నాలుక,

హరి నామాలు (భగవంతుని పేర్లు) పలకడానికి అలవాటుపడదు.

విశేషము 

ఇక్కడ అన్నమయ్య మానవుని స్వభావం గురించి వివరిస్తున్నారు. పుట్టుకతోనే భగవంతుని తలచుకోవాల్సిన ఆత్మ, సంసార మాయలో పడి దాన్ని మర్చిపోతుంది. చెడు అలవాట్లకు, దుర్భాషలకు అలవాటుపడిన నాలుక పుణ్య నామాలను పలకడానికి ఇష్టపడదని, మానవుని మనసు ఎలా పాప కార్యాల వైపు మొగ్గు చూపుతుందో వివరిస్తున్నారు.

చరణం 2:

జవకట్టి పూర్వవాసనల సంసారమే

చవియే తాఁగాని ముక్తి చవిగాదు

భువిఁగల విషయాలఁ బుంగుడయ్యీఁగాని మతి

వివరించి దైవమును వెదకలేదు॥ఏలొ॥

తాత్పర్యము 

పూర్వ జన్మ వాసనల వల్ల సంసారమే ఆకర్షణీయంగా, రుచిగా అనిపిస్తుంది,

కానీ ముక్తి (మోక్షం) రుచిగా అనిపించదు.

ఈ భూమిపై ఉన్న విషయాల (భోగాల) వెనుకనే మనసు పరుగెడుతుంది,

కానీ వివేకంతో దైవాన్ని వెతకడానికి ప్రయత్నించదు.

విశేషము 

ఈ చరణంలో మానవుని మనసు సంసార బంధాలపై ఉన్న మక్కువను, ముక్తి పట్ల ఉన్న నిర్లక్ష్యాన్ని వివరిస్తున్నారు. పూర్వ కర్మల వాసనల వల్ల సంసార సుఖాలే నిజమని భావించి వాటి వెనుక పరుగెడుతుందని, కానీ నిజమైన శాశ్వత సుఖమైన మోక్షం గురించి ఆలోచించదని, వివేకంతో దైవాన్ని అన్వేషించదని చెబుతున్నారు.

చరణం 3:

శ్రీవేంకటేశుకృపచేత నింతేకాని

వావాత నివి గైవశము గావు

భావమిప్పుడితని పాదాలు చేరికాని

యేవుపమలనుఁ గాన మిన్నాళ్లును॥ఏలొ

తాత్పర్యము 

ఇదంతా శ్రీ వేంకటేశ్వరుని కృప వల్లే జరుగుతుంది,

లేకపోతే ఈ విషయాలు (సంసార బంధాల నుండి విముక్తి) నోరారా సులభంగా సాధ్యం కావు.

ఇప్పుడు నా మనసు ఆయన పాదాలను చేరింది కాబట్టి,

ఇన్నాళ్లూ ఇతర ఉపమానాలు ( పోలికలుగల మార్గాలను) చూడలేకపోయాను 

విశేషము 

ఈ చివరి చరణంలో అన్నమయ్య భగవంతుని కృప యొక్క ప్రాముఖ్యతను నొక్కి చెబుతున్నారు. సంసార బంధాల నుండి విముక్తి పొందడం కేవలం శ్రీ వేంకటేశ్వరుని దయ వల్లే సాధ్యం అవుతుంది తప్ప, మానవ ప్రయత్నంతో సులభం కాదని తెలియజేస్తున్నారు. తమ మనసు ఇప్పుడు శ్రీవారి పాదాలను చేరిందని, అందుకే ఇన్నాళ్లూ ఇతర మార్గాలను గ్రహించలేకపోయారని, భగవత్శరణాగతి ఒక్కటే మార్గమని తెలియజేస్తూ కీర్తనను ముగిస్తున్నారు.

***